Radivoj Korać, čuveni Žućko, bio vanremenski srpski košarkaš, poznat po igri u svom klubu OKK Beograd i u reprezentaciji. Sa svojim timom harao je košarkaškim trerenima širom sveta i osvajao brojne medalje.
Legenda srpske i jugoslovenske košarke primljen je u NBA “Kuću slavnih” u Springfildu, saopštio je Košarkaški savez Srbije.
Pre Žućka u Kuću slavnih primljeni su: košarkaš, trener, kasnije i generalni sekretar FIBA Bora Stanković (1991), čuveni Profesor Aleksandar Nikolić (1998), ikone jugoslovenske i evropske košarke Dražen Dalipagić (2004) i Vlade Divac (2019).
Zvanična inauguracija klase 2022. u kojoj je i naš Korać, biće 10. septembra
Detinjstvo obeleženo ratom
Rođen je u 5. novembar 1938. godine u Somboru u porodici Bogdana i Zagorke Korać. Ime nosi po dedi, koji je bio sveštenik poreklom iz Like. Ima dve godine mlađeg brata Đorđa. Početkom rata otac Bogdan bio je prognan u zarobljeništvo u Italiju, a majka odlazi za drugim sinom u Vrhovine u Liku, gde je Radivoja već odvela baka. Tokom rata im je kuća u Lici zapaljena i Koraćeva majka sa njima dvojicom beži Zagreb kod rođaka. Dok njego otac, posle bežanja iz italijanskog logora, odlazo u partizane. Petesedih godina biva proglašen za Infombirovca i završava u zatvoru na Golom otoku, gde provodi dve godine.
Radivoje je bio stidljiv, diskretan, lepo obrazovan, prijatan, druzeljubiv, voleo je kosarku, pozoriste, knjizevnost, slikarstvo ali i elektrotehniku. Muzika mu je bila duhovna hrana, obozavao je ploce.
Doneo je prvu plocu "Beatles " u Beograd, koja je puštena u emisiju Radio Beograda, voleo je operu - simfonijsku i modernu.
Studirao je Elektrotehnički fakultet Univerziteta u Beogradu, čak, je propustio pola sezone 1961. godine, zeleći da se posveti studijama, ali je Bora Stankovic uspeo da ga nagovori da se vrati košarci. Apsolvirao je na fakultetu ali ga nije završio, želeo je da ga završi kad završi sa košarkom.
Voleo je sportsku garderobu, džemperi su mu bili slabost, Miro Cerar mu je bio oličenje uzornog sportiste, družio se sa našim jedinim dobitnikom Nobelove nagrade za knjizevnost Ivom Andrićem. Voleo bioskop, ali i da gleda hokej na ledu, fudbal. Mnogo je i čitao.
Svi sportovi su mu išli od ruke. Solidno je igrao fudbal, rukomet, stoni tenis, šah. Na juniorskom prvenstvu u atletici pobedio je u skoku u vis kao i na armijskom prvenstvu kada je služio vojsku. Atletiku je smatrao najznacajnijim dodatnim sportom za košarkaše, jer se tako razvija skočnost, brzina, refleksi, snaga i izdržljivost.
Zaljubljivanje u košarku
Radivoje se sa košarkom upoznao tek u 12 godini na letovanju u Karlovcu, kada je ugledao košarkaško igralište u dvorištu Fiskulturnog doma. Posmatrao je treninge i bio fascininiran igrom. Prvi put je pozvan da igra za školsku ekipu u trećem razredu gimnazije zbog visine, a po sopstvenoj priči imao je ogromnu tremu i nije postigao niti jedan koš.
Kako je stanovao u Takovskoj ulici, u blizini terena OKK Beograda, posle školskog takmičenja odlazi tamo na trening i počinje da ispisuje istoriju u sprskoj košarci.
Sa samo 16 godina zaigrao je za BSK na poziciji krilnog centra, sa visinom od 193 cm. Trenirao ga je legendarni Borislav Stanković.
Dobio je dres broj pet i to ga je mnogo obradovalo, jer je rođen 5 novembra. Prvi put kada su postali juniorski prvaci Srbije, pobedivši i Zvezdu i Partizan, na jednoj utakmici protiv Pancevaca rezultat je bio 33:28 za OKK Beograd, a Korać je postigao svih 33 poena.
Već 1956. godine Korać nastupa za prvi tim OKK Beograda na kvalifikacijama u Ivangradu, zajedno sa Slobodanom Gordićem, sa kojim je bio komšija u Takovskoj ulici I OKK Beograd se vraća iz druge u prvu saveznu ligu.
Dobija nadimak Žućko
Trener Montaznog iz Zagreba Ivan Arapović na tim kvalifikacijama mu daje nadimak Žućko, zbog riđe kose, i on mu ostaje do kraja života, a i danas ga vrlo često tako oslove.
Korać je kao igrač OKK Beograda nastupao na raznim evropskim takmičenjima. Tri puta je proglašen za člana najboljeg evropskog tima. Na utakmici Kupa evropskih šampiona protiv Alvika iz Stokholma 1965. godine, Korać je postigao 99 poena (utakmica se završila rezultatom 155:57) i zamalo srušio rekord Vilta Čejmberlena koji je 2. marta 1962, na utakmici između Filadelfija Voriorsa i Njujork Niksa, postigao 100 poena.
Bio je najbolji strelac prvenstva Jugoslavije sedam godina uzastopno, što je najviše u istoriji jugoslovenske košarke, sa prosekom poena po utakmici od 32,7.
Korać je bio poznat po svom karakterističnom izvođenju slobodnih bacanja, sa dve ruke odozdo, držeći loptu pre šuta neposredno iznad terena, takozvano iz bunara.
U Belgiji je jednom prilikom bio gost u vrlo gledanom televizijskom šou-programu. Na pitanje voditeljke koliko slobodnih bacanja može pogoditi iz 100 pokušaja, Korać je odgovorio da može pogoditi 70 do 80. U tom trenutku se pomerila zavesa u studiju iza koje je stajao koš. Voditeljka je zamolila Koraća da gledaocima potvrdi svoju tvrdnju na licu mesta, a Korać je pogodio sva slobodna bacanja.
Reprezentacija je za njega bila velika čast i odgovornost
Za jugoslovenski nacionalni tim je debitovao 1958. godine. Nastupao je na četiri Evropska prvenstva (2 srebrne i bronzana), a na tri je bio prvi strelac, dva Svetska (dve srebrne), a igrao je na 5 Balkanijada. Osvojili su i srebrnu medlaju na Olimpijskim igrama. Odigrao je ukupno 157 međunarodnih utakmica i postigao 3153 poena, sa za tadašnje standarde visokim prosekom od 20,1 poena po utakmici.
Za reprezentaciju Jugoslavije preko 160 utakmica, postigao preko 3.200 poena sa prosekom od preko 20 poena po utakmici.
- Igrati za državni tim san je svakog sportiste. Nisu to obične igre, tada se svira himna zemlje čije boje braniš, to treba doživeti. To je ushićenje, podstrek za još veće napore, za zalaganje da se postigne još jedan koš. To je neraskidivo drugarstvo sa ostalim članovima reprezentacije. To je bezbroj prijatelja širom sveta - istakao je Korać jednom prilikom o igri za nacionali tim.
Radivoj Korać je primljen u FIBA Hall of Fame 2007 godine prilikom prve inaguracije.
Njegovi nestvarni rezultati:
- Najbolji strelac Olimpijade u Rimu 1960.
- Najbolji strelac Evropskih prvenstava - 4 puta
- Najbolji strelac Jugoslovenske lige - 7 puta
- Najbolji strelac Belgijske liga 1968.
- Najbolji strelac Italijanske lige 1969.
- MVP Evropskog prvenstva 1961.
- Izbor Evropske sve zvezde -2 puta
- Proglašavan je najboljim sportistom Jugoslavije u anketama listova "Politika", "Borba" i "Sport"
- FIBA 50 najboljih igrača svih vremena
Saobraćajna nezgoda i pogibija
Poginuo je saobraćajnoj nesreći 2. juna 1969. kod sela Kamenice, 12 km od Sarajeva, posle utakmice između reprezentacije Jugoslavije i selekcija Bosne i Hercegovine. Imao je samo 30 godina.
Prvi je sportista koji je sahranjen u Aleji velikana u Beogradu. Na sahrani je prisustvovala i delegacija iz Petrarke iz Padove, kluba u kojem je Korać završio karijeru.
Kup Radivoja Koraća
FIBA je 1971, na predlog tadašnjeg generalnog sekretara Vilijama Džounsa, u Koraćevu čast pokrenula takmičenje Kup Radivoja Koraća, a košarkaške utakmice nisu odigravane 2. juna po odluci Košarkaškog saveza Jugoslavije. Pehar koji se dodeljivao pobedniku ovog takmičenja nazvan je „Žućkova levica“. Ovo evropsko takmičenje je ugašeno 2002. a Košarkaški savez Srbije i Crne Gore je promenio ime svog nacionalnog kupa u Kup Radivoja Koraća.
Ulice sa njegovim imenom postoje u Beogradu, Nišu, Novom Sadu, Kragujevcu, Mladenovcu, Pančevu, Rumi i u rodnom Somboru. U prostorijama OKK Beograd su izložene njegove patike i dres sa brojem 5, koji je zauvek povučen.
U Srbiji su snimljena i dva filma o Koraću, jedan dokumentarni i jedan poludokumentarni pod nazivom "Žućko, više od igre“.
- Košarka je za mene bila radost, svaka utakmica doživljaj za sebe, ljubav samo ljubav - reči su legendarnog Radivoja Koraća.
