Kontroverzni laneni pokrov, za koji neki veruju da je onaj u kojem je Isus bio sahranjen, zbunjuje svet već više od vekova.
Kada je prvi put izložen 1350-ih godina, Torinsko platno je predstavljeno kao stvarni pogrebni pokrov koji je korišćen da se umota unakaženo telo Hrista nakon njegovog raspeća.
Takođe poznato kao Sveto platno, na njemu se vidi bleđa slika prednje i zadnje strane bradatog čoveka, za koju mnogi vernici smatraju da je to Isusovo telo koje je čudesno utisnuto u tkaninu.
Međutim, istraživanja iz osadmesetih godina prošlog veka su izgledala kao da su opovrgla ideja da je platno autentično, stavljajući ga u srednji vek, stotinama godina nakon Hristove smrti.
Sada su italijanski istraživači, koristeći novu tehniku koja uključuje rendgenske zrake za datiranje materijala, potvrdili da je platno proizvedeno u vreme Isusa, pre oko 2 hiljade godina.
Oni kažu da činjenica da se vremenski okviri poklapaju daje verodostojnost ideji da je bledi, krvavi otisak čoveka sa prekrštenim rukama na grudima ostavio Isusovo mrtvo telo.
Biblija navodi da je Josif iz Arimateje umotao Isusovo telo u laneno platno i stavio ga u grobnicu.
Pokrov za sahranjivanje je od prvog predstavljanja javnosti 1350-ih godina zaokupio maštu istoričara, crkvenih poglavara, skeptika i katolika.
Francuski vitez Žofroa de Šarni dao ga je dekanu crkve u Lireju, u Francuskoj, proglasivši ga Svetim platnom.
Od 1578. godine pokrov je sačuvan u kraljevskoj kapeli katedrale Svetog Jovana Krstitelja u Torinu u Italiji.
Platno prikazuje blede, smećkaste slike na prednjoj i zadnjoj strani, koje prikazuju mršavog čoveka s uvučenim očima, visine između 170 i 180 centimetara.
Oznake na telu takođe odgovaraju ranama od raspeća Isusa koje se pominju u Bibliji, uključujući tragove trnja na glavi, posekotine na leđima i modrice na ramenima.
Istoričari su sugerisali da je krst koji je nosio na ramenima težio oko 136 kilograma, što bi ostavilo kontuzije.
Biblija navodi da su Rimljani bičevali Isusa, što se poklapa sa posekotinama na leđima, a takođe su mu stavili krunu od trnja na glavu pre raspeća.
Godine 1988. tim međunarodnih istraživača analizirao je mali deo platna koristeći metodu datiranja ugljenikom i utvrdio da je platno verovatno proizvedeno između 1260. i 1390. godine.
Ova tehnika koristi raspadanje radioaktivnog izotopa ugljenika (14C) za merenje vremena i datiranje objekata koji sadrže materijal sa ugljenikom.
Međutim, drugi i dalje veruju da je platno lažno zbog analize datiranja radiokarbonom iz 1988. godine, koja je sprovedena u tri različite laboratorije, a sve su utvrdile da je staro samo sedam vekova.
Za novu studiju, naučnici iz italijanskog Instituta za kristalografiju pri Nacionalnom istraživačkom savetu sproveli su nedavnu studiju koristeći tehniku raspršenja X-zraka pod širokim uglom (WAXS).
Tim je proučavao osam malih uzoraka tkanine sa Torinskog platna, stavljajući ih pod rendgenske zrake kako bi otkrio male detalje strukture platna i obrasce celuloze.
Celuloza se sastoji od dugih lanaca molekula šećera povezanih zajedno koji se vremenom raspadaju, što pokazuje koliko dugo je neki odevni predmet ili tkanina prisutna.
Za datiranje platna, tim je koristio specifične parametre starenja, uključujući temperaturu i vlažnost, koji uzrokuju značajno razlaganje celuloze.
Na osnovu stepena razlaganja, tim je utvrdio da je Torinsko platno verovatno bilo čuvano na temperaturama oko 22.5 stepeni Celzijusa i relativnoj vlažnosti od oko 55 procenata tokom oko 13 vekova pre nego što je stiglo u Evropu.
Da je bilo čuvano u različitim uslovima, starenje bi bilo drugačije.
Naučnici su zatim uporedili razlaganje celuloze u platnu sa drugim tkaninama pronađenim u Izraelu koje datiraju iz prvog veka.
"Profil podataka je potpuno kompatibilan sa sličnim merenjima dobijenim na uzorku platna...," navodi se u studiji objavljenoj u časopisu Heritedž.
Tim je takođe uporedio platno sa uzorcima tkanina proizvedenim između 1260. i 1390. godine, ne nalazeći nijedan koji odgovara. Dakle, istraživači tvrde da platno jeste nastalo za vreme Isusa Hrista, baš u periodu kada je bio razapet.
"Da bi se sadašnji rezultat uskladio sa onim iz 1988. godine kada je rađeno datiranje radiokarbonom, Torinsko platno bi moralo biti očuvano tokom svojih hipotetičkih sedam vekova života na sekularnoj sobnoj temperaturi vrlo bliskoj maksimalnim vrednostima registrovanim na Zemlji", navodi se u novoj studiji.
