Aleksandar (Petrov) Karađorđević je rođen 17. jula 1945. godine u hotelu „Kleridžis“ (engl. Claridges) u Londonu, kao prvo (i jedino) dete jugoslovenskog kralja Petra II i princeze Aleksandre od Grčke i Danske.
Predsednik britanske vlade Vinston Čerčil, proglasio je hotelski apartman broj 212. teritorijom Kraljevine Jugoslavije, tako da je odmah po rođenju Aleksandar dobio titulu prestolonaslednika, budući da je kralj Petar II tada još uvek bio kralj Jugoslavije. O proglašenju apartmana za jugoslovensku teritoriju nema tragova u britanskim izvorima, a dokumenti iz kancelarije Petra II su nestali, piše Wikipedia.
NE PROPUSTITE
Nekoliko godina ranije njegov otac, mladi kralj Petar II, je 15. aprila 1941. godine, u toku kratkotrajnog Aprilskog rata, pred invazijom snaga sila Osovine, napustio Jugoslaviju i zajedno sa članovima Vlade, otišao u Atinu. Kasnije su prešli u Jerusalim, zatim u Kairo i na kraju u London. Godine 1944, se u Londonu oženio princezom Aleksandrom od Grčke, ćerkom grčkog kralja Aleksandra i Aspazije Manos.
NE PROPUSTITE
Poreklo Aleksandra je vladarsko i sa očeve i sa majčine strane, ime je dobio po dedi, jugoslovenskom kralju Aleksandru I Karađorđeviću, a isto tako se zvao i njegov deda po majci, grčki kralj Aleksandar. Baba po ocu mu je bila kraljica Marija Karađorđević, rumunska princeza, ćerka rumunskog kralja Ferdinanda i kraljice Marije koja je bila britanska princeza. Direktan je potomak kraljice Viktorije.
Krštenje Aleksandra izvršio je patrijarh Gavrilo u Vestminsterskoj opatiji 24. oktobra 1945, a kumovi su bili britanski kralj Džordž VI i njegova ćerka, tadašnja princeza Elizabeta.
Tokom Drugog svetskog rata u Jugoslaviji je vođen građanski rat između rojalista (pristalica monarhije) i partizana (pristalice socijalizma i republike). Podršku Saveznika imali su najpre JVuO (poznatiji kao četnici), do 1943. godine, a potom partizani. Pošto je partizanski pokret „de fakto“ preuzeo vlast nad zemljom, Saveznici su posredovali dogovor između kralja Petra II i vođe partizana maršala Tita. Sporazum je postignut početkom 1945. godine kada je kralj sva svoja ovlašćenja predao Regentskom savetu, a kasnije je formirana Privremena vlada. U novembru, posle parlamentarnih izbora, novi jugoslovenski parlament je ukinuo monarhiju i proglasio republiku. Još 1943. godine, partizanski pokret je doneo odluku o zabrani povratka kralja Petra II u zemlju. Kasnijih godina, kralj i kraljica su živeli u izgnanstvu u više zemalja - SAD, Francuska, Italija i Engleska, a kralj Petar II je umro 1970. godine u Denveru.
Aleksandar se školovao u „L Rozeju“ (franc. Le Rosey), u Švajcarskoj; Vojnoj akademiji Kalver (engl. Culver Military Academy) u Indijani (SAD); Gordonstonu (engl. Gordonstoun School) u Škotskoj i Milfildu (engl. Millfield) u Engleskoj. Potom je stupio u Kraljevsku vojnu akademiju Ujedinjenog Kraljevstva. Od 1966. godine, kao oficir britanske vojske u kojoj je napredovao do čina kapetana, služio je u 16/5. puku Kraljevskih Kopljanika na Bliskom istoku, u Italiji i Zapadnoj Nemačkoj. Tokom 1972. godine osvojio je titulu šampiona britanske vojske u skijanju. Vojnu službu je napustio 1972. godine i posvetio se poslovnoj karijeri.
Pokušaji povratka iz emigracije
Princ Aleksandar je 1991. godine u pratnji svoje supruge princeze Katarine i sinova Petra, Filipa i Aleksandra prvi put doputovao u Jugoslaviju. Kasnije je ponovo dolazio tokom 1992, 1995. i 2000. godine. Pored Srbije, posetio je 1999. Crnu Goru i Kosovo i Metohiju, a 2000. godine Bosnu i Hercegovinu i ponovo Crnu Goru.
Dolazak u otadžbinu
Odlukom Vlade SR Jugoslavije, 2001. godine, porodici Aleksandra Karađorđevića je ustupljen na korišćenje dvorski kompleks na Dedinju u Beogradu, u kojem i danas žive. Dolaskom u Srbiju, princ Aleksandar je preuzeo ulogu starešine porodice Karađorđević, što je izazvalo protivljenje jednog dela porodice. Takođe je bio u sukobu sa princezom Jelisavetom, ćerkom kneza Pavla zbog spora oko polaganja prava na Beli dvor, ali su sa sahranom Kneza Pavla u Oplencu, Aleksandar II i Jelisaveta pomirili.
Princ Aleksandar je u početku imao priličnu popularnost, posebno u periodu neposredno posle pada komunizma, ali je ona vremenom izbledela usled njegovog nesnalaženja na političkoj sceni, a najčešće mu se zamera neznanje srpskog jezika. U godinama nakon petooktobarske smene vlasti, neki njegovi politički stavovi naišli su na veliko nerazumevanje i osudu u Srbiji. Popularnost princa Aleksandra II nikada nije bila dovoljna za ponovno uspostavljanje monarhije u Srbiji.
Kao blizak srodnik britanske kraljevske porodice bio je prisutan na venčanju princa Vilijama aprila 2011. godine u delu Vestminsterske opatije rezervisanom za porodicu mladoženje.
Po svojoj želji a u težnji da vrati u Srbiju posmrtne ostatke članova svoje porodice koji su preminuli u inostranstvu princ Aleksandar je bio inicijator i jedan od glavnih članova komisije koja je bila odgovorna za prenos posmrtnih ostataka, kralja Petra II, Kraljice Aleksandre, Kraljice Marije i princa Andreja.
Zahvaljujući njegovom zalaganju vraćeni su svi članovi dinastije Karađorđević a zahvaljujući pomoći države održana je državna sahrana na Oplencu, gde su u kraljevski kriptu položeni kovčezi sa posmrtnim ostacima njegovog oca, majke, bake i strica.
U Beogradu je 18-19. jula 2015. svečano obeležio 70. rođendan. Među gostima bilo je više članova kraljevskih porodica koji su tom prilikom došli u Beograd. Među viđenijim gostima bila su dva šefa države, Švedski kralj Karl XVI Gustaf, knez Monaka Albert II i bivša Španska kraljica Sofija.
Brakovi i deca
Princ Aleksandar i princeza Katarina na venčanju princeze Viktorije 2010. godine Aleksandar venčao se 1972. godine u Viljamanrike de la Kondesa (Villamanrique de la Condesa) (Španija) princezom Marijom da Glorijom od Orleana i Braganse (rođakom u prvom kolenu bivšeg španskog kralja Huana Karlosa I), iz brazilskog Carskog doma. U tom braku rođena su tri sina:
najstariji – princ Petar – rođen 1980. godine u Čikagu, u državi Ilinois, SAD, i blizanci – prinčevi Filip i Aleksandar – 1982. godine u Ferfaksu, u državi Virdžinija.
Ovaj brak je okončan 1983. godine. Dve godine nakon razvoda, odlučeno je da njihovi sinovi žive sa ocem, tj. Aleksandrom Karađorđevićem.
Dve godine nakon razvoda od Aleksandra, Marija da Glorija se udala 1985. opet. Njen drugi muž je Don Ignacio de Medina i Fernandez de Kordoba, 19–ti Vojvoda od Segorbe, 20–ti grof od Rivadavije, po zanimanju arhitekta i potomak dinastije Medinaseli.
U tom braku ima dve ćerke:
Marija Sol de la Blanka de Medina i Orlean–Bragnasa, 54–ta grofica od Ampurijasa (1986. godište)
Ana Luna de Medina i Orlean–Bragnasa, 17–ta grofica od Rikle (1988. godište)
Žive u Andaluziji, Španija a imena njenih ćerki znače Sunce i Mesec.
Aleksandar Karađorđević je drugi brak sklopio 1985. godine u Londonu sa Katarinom Batis iz Atine. Kum na venčanju bio im je grčki kralj Konstantin II.
