Godine 1960. nije bilo lako dobiti ulaznicu za film “Prodavačica ljubičica”. Pred domaćom bioskopima stvarali su se redovi još pre no što bi blagajna proradila, film je u kratkom periodu pogledalo stotine hiljada gledalaca, sa radio stanica neprestano je odjekivala pjesma “La violetera” koju je izvodila glavna glumica Sarita Montijel (mi smo je tako zvali, deminutiv je izmišljen za potrebe njene kratke Holivudske karijere, ali ona se zapravo zvala Sara).
“Prodavačica ljubičica” zbilja je bila fenomen, ni jedan španski film do tada naša publika nije prihvatila, ali je melodrama o skromnoj prodavaćici cveća lepog glasa koja nakon ljubavnog brodoloma preživi i potonuće “Titanika” postala megahit, a Sara Montijel miljenica koju se pratilo iz filma u film: ulaznice su bile rasprodate i za “Karmen iz Granade”, u kojem je nastupala sa svojim tadašnjim ljubavnikom, poznatim francuskim glumcem Maurisom Ronetom, pa za “Greh ljubavi” i još pet-šest drugih naslova.
Poput Garbo
Euforija je jenjala početkom sedamdesetih, kada je, poput Grete Garbo s kojom se družila u Americi, prestala da snima, ali je napravila svoj tv šou i neprestano je nastupala. Pevanje joj je postalo važnije od glume, iako nije imala školovan glas: kada je 1957., tokom sinhronizacije filma “Njena poslednja pesma”, profesionalka koja je trebala da otpeva njene pesme zatražila isplatu u “kešu” unapred, Sara je sama obavila posao i preko noći postala ljubimica španske publike.
Do tada su je znali, ali je nisu obožavali. Rođena 1928., počela je glumiti kao tinejdžerka kako u Španiji tako i u Meksiku, sa 26 godina je bila u Holivudu gde je snimila popularni vestern “Vera Kruz” s Gari Kuperom i Burtom Lankasterom kao partnerima, ali nije htela da potpiše dugogodišnji ugovor, znajući da će je predstavljati samo kao latino lepoticu. Na snimanju svog drugog američkog filma “Serenada”, s Marijom Lancom i Džoan Fontejn, upoznala je svog prvog supruga, velikog filmskog reditelja Entonija Mana (kasnije ih je promenila još tri), a veza im je zamrla jer su suviše često imali angažmane na različitim krajevima sveta te zbog toga što je ulogu ponosne Španjolke done Jimene u njegovom hvaljenom spektaklu “El Cid” dobila italijanka - Sofija Loren, a ne ona.
Dogodilo joj se isto što i Brusu Liju: i on je razočaran Holivudom bez velikih ambicija otišao tamo odakle je došao, u Hong Kong, i snimio “Velikog gazdu”, postavši svetska senzacija. I Sara je samo skoknula u Španiju između holivudskih angažmana i prihvatila ulogu u “Njenoj poslednjoj pesmi”, s kojom joj zapravo počinje pravi uspon.
Ogovarali su je da ne zna da glumi ni da peva, međutim, ona je do savršenstva doterala imidž primadone jarko crvenih usana, dok su toplina i boja njenog glasa oduzimali argumente onima koji su se žalili na njegov skroman raspon. Među njenim najstrasnijim poklonicima bio je Pedro Almodovar, koji joj je u “Lošem vaspitanju” odao intrigantnu posvetu: tamo Gael Garsija Bernal izvodi jedan od njenih hitova obučen u ženu.
Verovatno je Sarin treći suprug Hoze Tous glavni krivac što je danas tako teško nabaviti “Prodavačicu ljubičica” na bilo kojem od medija: osamdesetih i devedesetih izdanja njenih filmova i albuma naprosto su prestala kako bi se za njih jednom kasnije još više pojačalo zanimanje.
Ljubavne avanture
Umrla je u svojoj vili u Madridu 8. aprila 2013. godine, prirodnom smrću. O snimanju filma o njenom životu se dosta govori, čak je pop diva Dženifer Lopez oduvek pričala kako želi da je baš ona dočara na velikom platnu, još uvek ne znamo. Štošta bi u njemu moglo prikazati, od druženja s Bili Holidej, uzgrednih ljubavnih avantura s Ernestom Hemingvejom i Džejmsom Dinom, do ozbiljne romanse s nobelovcem Severom Ohoom. Ukoliko vas put ikad nanese u La Manchu, kraj u kojem je rođena i u kojem se odigrava Serevantesov “Don Quijotte”, obavezno posetite muzej posvećen najvećoj filmskoj legendi španskog govornog područja.
