Buto je rođena 21. juna 1953. godine u Karačiju. Njen otac, Zulfikar Ali Buto, bio je prvi demokratski izabran premijer Pakistana. Benazir je s majkom Begum Nusrat Buto preuzela vođstvo Pakistanske narodne stranke nakon očevog ubistva.
Rano obrazovanje stekla je u Pakistanu, nakon čega odlazi u Sedinjene Američke Države gde pohađa Radcliffe College i Harvard. Svoje visoko obrazovanje završava u Ujedinjenom Kraljevstvu, na Oksfordu, gde je studirala filozofiju, politologiju i ekonomiju.
U Pakistan se vraća 1977. g. nakon što je njen otac svrgnut s vlasti vojnim udarom generala Muhameda Zia ul-Haka. Godine 1979., posle pogubljenja oca, Benazir se nalazi u kućnom pritvoru sve do 1984. godine kada odlazi u Englesku.
Pogubljenje oca nije jedina porodična tragedija u njenom životu: brat Šanavac ubijen je 1980, a drugi brat stradao je u okršaju s policijom 1996. u Karačiju.
Godine 1986. Benazir se vraća u Pakistan, a dve godine posle, nakon smrti generala Zia, kandiduje se na izborima i postaje premijerka.
Prvi mandat trajao je do 1990. godine. nakon čega je smenjena. Na izborima 1993. ponovo se kandidije i postaje premijerka, ali 1996. g. ponavlja se situacija od pre šest godina gde Buto biva opet smenjena od strane predsednika Pakistana. Smene su usledile nakon optužbi zbog korupcije, ali smatra se da se Buto zamerila vojnom vrhu nakon pokušaja demokratizacije zemlje i naginjanja prema zapadu.
U svojoj kampanji Benazir je obećala opoziv strogih zakona koji su narušavali ženska prava, ali u tome nije uspela. Ali pokušaji joj se ne mogu osporiti: osnivačica je Veća žena svetskih vođa, imenovala je sutkinje te stvorila ženski deo u vladi, međutim fundamentalistički islamski zakoni nisu se dali ukloniti za vreme njene vlasti. Za svoj rad primila je 2005. godine nagradu -World Tolerance Award.
Prva žena doktor nauka u Srbiji: Ksenija je u životu imala sve, osim sreće!
Godine 1990. postala je prva žena u istoriji koja je rodila za vreme obavljanja vlasti.
Posle državnog udara generala Perveza Musharafa 1999., Benazir se nalazi van zemlje jer joj preti hapšenje i zatvorska kazna zbog korupcije. Egzil provodi u Londonu i Dubaiju, a u Pakistan se vraća 2007. nakon što je amnestirana od strane Musharafa.
Njen povratak dočekan je s velikim oduševljenjem, ali upravo tada dogodio se prvi napad na Benazir kada se bombaš samoubica razneo i sa sobom u smrt odveo oko 140 ljudi. Benazir je preživela ovaj napad, zaštićena blindiranim vozilom.
U Ravalpindiju, 27. decembra 2007. napadači su uspeli u svom naumu.
Tokom izborne kampanje napadač je zapucao na vozilo u kojem se nalazila Benazir pa je zatim razneo bombom. Stradalo je nekoliko desetina ljudi, među njima i Benazir. Umrla je od teških povreda glave.
Za planiranje njene smrti optužen je i Pervez Musharaf. Strani istražitelji koji su provodili istragu smatrali su da joj nije pružio dovoljno osiguranje iako je Buto već dobijala pretnje smrću. Motiv Musharafa za ubistvo može se naći u činjenici da je Buto imala dokaze koji pokazuju da general namerava da namesti izbore planirane za januar 2008. godine.
Mnogi smatraju da je smrću Benazir Buto Pakistan propustio šansu da postane liberalna i sekularna zemlja. Smer kretanja Pakistana danas je sve više okrenut prema verskoj, netolerantnoj i vojničkoj državi.
