Američki glumac Sidni Poatje koje je u holivudsku istoriju ušao kao prvi Afroamerikanac koji je dobio filmsku nagradu Oskar za glavnu mušku ulogu, 20. februara proslavio je 94 rođendan. Ovaj glumac koji je za života ušao u legendu, zapravo je u karijeri imao mnogo sreće s obzirom na to da je svoja najupečatljivija filmska i pozorišna ostvarenja realizovao u vreme kada je SAD-om buktio rasizam, a on je uprkos svim rasnim preprekama uspevao da dobije uloge koje su oduševljavale i publiku u kritiku.
Za glavnu ulogu u filmu 'Lilies of the field', 1964. dobio je istorijskog Oskara, ali i Zlatni globus te Srebrnog medveda u Berlinu.
Iako je za taj film osvojio najprestižnije filmske nagrade, za Oskara je bio nominovan tri puta pre tog velikog trijumfa za afroameričku zajednicu koja se borila za svoje mesto pod suncem. Glumio je uz najveća imena zlatnog holivudskog doba poput Ketrin Hepbern i Spensera Trejsija u filmu 'Pogodi ko dolazi na večeru', Šeli Vinters u filmu 'Susret u parku', Doroti Dantridž i Semija Dejvisa Džuniora u mjuziklu 'Porgy i Bess', uz Klarka Gejbla u filmu 'Band of Angles'...
Iako njegovo detinjstvo nije otkrivalo kakva ga zvezdana budućnost očekuje s obzirom na to da je odrastao u siromašnoj porodici farmera na Bahamima, bez nekog velikog formalnog obrazovanja pa ga je otac, inače vozač taksija s 15 godina poslao u Majami kod starijeg brata da nešto od sebe napravi.
Naime, Sidni je slučajno rođen u Majamiju jer je na svet stigao kao nedonošče, dva i po meseca pre termina kada su njegovi roditelji bili u poseti rođacima na Floridi.
Ali , daleko je tada taj Majami bio od ovog današnjeg, mondenog grada. Tadašnji tinejdžer ostao je šokiran u kakvu je rasističku sredinu stigao, s obzirom na to da je stigao s ostrva gdee je većina stanovništva crne kože i do tada se nije susreo s ponižavanjem i omalovažavanjem te vrste.
Afroamerikanci su u to doba bili građani trećeg pa i četvrtog reda, pa se mladi Poatije poče baviti sitnim kriminalom kako bi preživeo sve dok se s osamnaest godina nije preselio u Njujork. Tamo je obitavao u crnačkom Harlemu, spavao po autobusnim stanicama i radio uglavnom fizičke poslove sve dok nije ugledao priliku u Američkom crnačkom pozorištu. Prvo nije bio primljen, pa je iz inata u šest meseci izbrusio naglasak i glumačke veštine, došao na audiciju i odmah dobio uloge koje su oduševile i publiku i kritiku.
Sve drugo je istorija
Za ono što sledi moglo bi se reći da je istorija, a njegovi pozorišni uspesi doveli su ga do velike uloge u filmu The Defiant Ones (1958) za kojeg je dobio svoju prvu nominaciju za Oskara. Poatijev nesumnjivi talenat, ali i integritet i svojstvena dopadljivost stavili su ga ravnopravni položaj s belim zvezdama tog doba što ga čini izuzetkom do današnjih dana i osobom koja je sigurno olakšala holivudski put glumcima afroameričkog porekla.
Uloge mu je sigurno, osim talenta osigurao i atraktivni izgled
Atletskog tela, lepog, dečačkog lica, ovaj 189 centimetara visoki i markantni glumac bio je veliki mamac i za lepši pol, ali ženio se samo dva puta. Prvi put 1950. za Huanitu Hardi, koja mu je u petnaest godina braka rodila četiri ćerke, a od 1976. je u braku s bivšom kanadskom glumicom Džoanon Šimuks sa kojom ima dve ćerke.
Njegove pozne godine obeležile su i privatne tragedije
Pre tri godine iznenada je preminula njegova najmlađa ćerka iz prvog braka, 57- godišnja Đina Patris Poatije- Guraž, a koju godinu ranije i njen sin Emanuel. Tragične događaje nikada niko od njegove velike porodice nije javno komentarisao, a utehu i veselje pronalazi u ćerkama, unucima i praunucima koji su vrlo ponosni na svog slavnog oca, dedu i pradedu za kojeg kažu da i dalje pršti očaravajućom energijom. Iako zbog visokih godina retko izlazi, i dalje se raduje porodičnim i prijateljskim okupljanjima na svom velikom imanju u Los Anđelesu, a poslednji put u javnosti se pojavio 2017. na TCM Classic Film Festivalu povodom pedesete godišnjjice filmskog klasika 'U vrelini noći' u kojem je igrao glavnu ulogu, a film je dobio pet Oskara, tri Zlatna Globusa kao i mnoge druge nagrade.
