Dunja Figenvald Puletić, poznatija kao Dunja Lango (Zagreb, 27. novembar 1941 – Beograd, 19. novembar 2015) bila je jedna od najpoznatijih srpskih i hrvatskih voditeljki, spikerki i novinarki televizijskog prostora nakadašnje Jugoslavije.
Radila je kao spikerka na RTV Beograd (odnosno RTS) od 1967, pa do penzionisanja 1999. godine. Šestorostruka je dobitnica najprestižnije novinarske nagrade Gordana Boneti, namenjena najboljim radio i televizijskim spikerima na području Jugoslavije, dobitnica 5 „Oskara popularnosti” magazina TV revija. Godine 1981. dodeljeno joj je priznanje „umetnik-voditelj Srbije”.
Majka je glumaca Istoka i Srne Lango.
Dunja Figenvald (Dunja Figenwald) rođena je u Zagrebu, 27. novembra 1941. godine, kao mlađe dete Ivana Figenvalda i Ljubočke de Grimani. Nakon završene osnovne i srednje škole, u rodnom Zagrebu upisuje studije engleskog i francuskog jezika na Filozofskom fakultetu. Diplomirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na odseku za engleski jezik i književnost. Kao devojčica pohađala je i baletsku školu u Zagrebu, i bila stalna članica dečijeg „Pionirskog kazališta”. Tokom srednjoškolskih dana počela je i da se bavi glumom.
Od 1960. do 1967. radila je u RTV Zagreb, a zatim se seli u Beograd gde je sve do 1999. godine radila u RTV Beogradu. Radila je kao spikerka i voditeljka informativnog programa, kao i kulturno-zabavnog programa RTS-a. Vodila je televizijske prenose muzičkih festivala, kao i kvizove u čijoj realizaciji je učestvovala i kao saradnik. Bila je predstavnica voditelja JRT-a sa svojim programom, na Osnivačkoj skupštini voditelja sveta u okviru internacionalnog TV festivala, u Monte Karlu, 1977. godine. Vodila je, a zatim uređivala evrovizijske emisije.
Od decembra 1995. do aprila 1999. godine, bila je urednica i voditeljka emisije „Modni magazin”. Glumila je u filmovima Moja luda glava, Bez, Bombaši.
Obrazovanje, profesionalnost, savršena dikcija koja drži pažnju, a onda lepo, upečatljivo lice, stav i gracioznost prave dame. Time je naciju očarala Dunja Lango - jedno od najboljih i najupečatljivijih TV lica u Jugoslaviji.
Zajedno sa Dušankom Kalanj i Ljljom Marković ona je obeležila medijsku eru u kojoj je bilo važno da vas prepoznaju po glasu, a ne po liku.
Akcenat je stavila na obrazovanje i učenja jezika
Dunja Figenvald rođena je u Zagrebu, 27. novembra 1941. godine, kao mlađe dete Ivana Figenvalda i Ljubočke de Grimani. Nakon završene osnovne i srednje škole, u Zagrebu je upisala studije engleskog i francuskog jezika na Filozofskom fakultetu.
Tokom srednjoškolskih dana počela je i da se bavi glumom. Učila je dikciju, artikulaciju, veštinu govora i scenski pokret. Interesovali su je i jezici, pa je u Institutu za strane jezike učila engleski, francuski i italijanski jezik.
Od 1960. do juna 1967. godine radila na Radio-televiziji Zagreb. Preselila se u Beograd 1967. godine i zaposlila u Radio-televiziji Beograd.
Radila je kao spikerka i voditeljka informativnog programa, kao i kulturno-zabavnog programa RTS-a. Vodila je televizijske prenose muzičkih festivala, kao i kvizove u čijoj realizaciji je učestvovala i kao saradnik. Bila je predstavnica voditelja JRT-a sa svojim programom, na Osnivačkoj skupštini voditelja sveta u okviru internacionalnog TV festivala, u Monte Karlu, 1977. godine.
Vodila je a zatim uređivala evrovizijske emisije. Na RTS-u je radila do juna 1999. godine, kada je otišla u penziju, stoji na samom sajtu "RTS-a".
Publika je između ostalog pamti po emisijama "Nedeljno popodne", kvizovima "Na četiri točka", "Sedam zamki", "Dva kapitena" i "Nasmešite se, molim!", kao i festivalu "Beogradsko proleće" i "Igrama bez granica". Odustala je od uloge voditelja one godine kada je odlučeno da se u okviru "Beogradskog proleća" uvede i veče narodne muzike.
Poslata je na prinudni odmor od januara 1992. godine do decembra 1995. godine, po odluci tadašnjeg generalnog direktora RTS-a Milorada Vučelića, piše na njenom sajtu. Kada je, po završetku bombardovanja 1999. godine, ponovo stavljena na listu za prinudni odmor, na sopstveni zahtev otišla je u penziju.
Sinhronizovala je, čitala, pozajmljivala glas u značajnim projektima Svetolika Mitića i drugih. Čitala je tekstove za žurnale Filmskih novosti „Zastava filma“ koji su prikazivani pre projekcije filmova u jugoslovenskim bioskopima i na trgovima u svim većim gradovima.
Od decembra 1995. do aprila 1999. godine, bila je urednica i voditeljka emisije "Modni magazin".
Glumila je i u filmovima.
U filmu "Moja luda glava", koji je 1971. režirao Vuk Vučo, igrala je glavnu žensku ulogu, a partner joj je bio Bata Živojinović. Kasnije je igrala i u filmovima "Bež" iz 1972. i "Bombaši" iz 1973. godine.
Šestostruka je dobitnica novinarske nagrade Gordana Boneti, namenjene najboljim radio i televizijskim spikerima na području Jugoslavije, dobitnica pet "Oskara popularnosti" magazina "TV revija". Godine 1981. dodeljeno joj je priznanje "umetnik-voditelj Srbije".
Brakovi i prezimena
Znali su je i kao "damu sa četiri prezimena". Sklopila je tri braka sa muškarcima tri različite narodnosti, a za promenu Dunjinog emotivnog statusa, ali i punog imena, publika bi saznala kada bi se pri čitanju vesti ili tokom špica na ekranu prikazalo novo prezime.
Prvi put se udala mlada, u Zagrebu, dok je studirala engleski jezik za Podravca, za novinara Milana Sigetića. I drugi bračni partner bio je predstavnik sedme sile, Milan Miličević Lango, zbog kojeg se u dvadesetšestoj godini preselila u Beograd i tu ostala do kraja života.
Sa Langom je 1968. dobila sina Istoka, a četiri godine kasnije i kćerku Srnu, glumicu i autorku dva romana. Sa trećim suprugom, crnogorskim preduzetnikom Živkom Puletićem, koji je nakon povratka iz Pariza počeo posao u centru Beograda, 1986. godine dobila je sina Luku, piše magazin "Hello".
U amanet
Publika i saradnici pamtiće je kao principijelnu osobu i velikog profesionalca, a o tome je i javno govorila za list "Politika" , želeći da ostavi mlađim kolegama recept televizijskog voditeljstva.
- Pružiti gledaocima pametan, kulturan, zanimljiv sadržaj, lepu temu i informaciju, koje su pripremali isto takvi mladi i talentovani, ali i iskusni saradnici, a bilo ih je mnogo. Trudila sam se da dobijem za saradnike kvalitetne ljude, a u goste su nam dolazili najbolji umetnici, slikari, pisci, muzičari, arhitekte, glumci i predstavljali svoja dela i ideje - rekla je ona.
Otmenom pojavom, posebno izborom tema i programskim sadržajem, dala je poseban pečat svom radu. Da je to baš tako dokaz je ocena koju su joj dali gledaoci u jednoj anketi: "I da lažete mi bismo vam verovali".
Umrla je u svom domu u Beogradu, 19. novembra 2015. godine, u 74. godini života.
