Izrazi “ćale” i “keva” često se mogu čuti u žargonskom oslovljavanju roditelja.
Nazivi i jesu pomalo deo “uličnog” govora, međutim, primetno je da se često upotrebljavaju kada među osobama postoji visok stepen bliskosti.
Čak je i čuveni Momo Kapor posvetio ceo jedan esej objašnjavajući psihologiju “ćaleta” pravog srpskog domaćina, koji je ujedno i najbolji ortak i autoritet koga se plaše.
Sa druge strane, mame su se često ljutile kada bi, u periodu puberteta njihovih miljenika i miljenica, postajale keve.
Dugo se mislilo i da ovaj naziv nosi pogrdno i uvredljivo značenje, međutim, istina je potpuno drugačija.
Ovaj žargonski izraz, koji se odomaćio u srpskom jeziku, predstavlja izvrnutu interpretaciju reči “nekev” koja je u jeziku dorćolskih Jevreja Sefarda označavala majku.
Nažalost, ova jedinstvena etnička zajednica, koja je vekovima živela na Dorćolu i tu ostavila dubok trag u našoj kulturi u brojnim oblastima, potpuno je nestala pod zločinima nemačkih nacista tokom Drugog svetskog rata, a uspomena na njih sačuvana je i kroz ovaj legendarni izraz.
Reč ćale, sa druge strane, nastala je kao skraćenica od “ćaća”, koji je karakterističan naziv za oca na “zapadnoj strani”.
