Habzburgovci su bili jedna od najmoćnijih vladajućih dinastija u Evropi, koja je dominirala od 13. veka do 1918. Austrija, Češka, Hrvatska, Mađarska, Slovačka i Slovenija nekada su bile deo opsežnog carstva monarhije, kao i značajni delovi Poljske, Rumunije i Italije.
Iako je njihova dominacija u Španiji počela 1516, Habzburgovci, koji su bili poreklom nemački i austrijski, vladali su raznim delovima Evrope od 13. veka. Uspon kraljevske porodice počeo je 1273. godine kada je Rudolf I krunisan za kralja rimskih Nemaca.
Kralj Češke, Otokar II Premisl, odbio je da prizna Rudolfa, što je izazvalo kraljevsku svađu. Kao rezultat toga, Otokar se popeo na presto Austrije, nakon čega je ubijen u borbi.
Rudolf je preuzeo dužnost kralja Austrije i dodelio svojim sinovima zemlju, čime je započela dinastija Habzburga u Austriji. U narednih 100 godina, Habzburgovci su proširili svoje carstvo. Godine 1363. osvojili su Tirol, oblast Alpa koju su delile Austrija i severna Italija. U 1500-im godinama došlo je do brzog širenja Habzburškog carstva kada se Maksimilijan oženio kćerkom Karla Smelog Meri i stekao kontrolu nad željenom regijom Burgundije 1500-ih. Ovo je katapultiralo porodicu na A-listu kraljevske porodice.
U 1600-im godinama Habzburgovci su bili na vrhuncu svoje kraljevske moći, i oni su požnjeli prednosti tokom sledećeg veka. Kraljevska porodica Habzburgovaca uključivala je cara, biskupa i pokrovitelja umetnosti Leopolda Vilhelma, reformatora Josifa I, Karla VI, koji je upravljao Španijom i pripremao svoju ćerku da ga nasledi, i Rudolfa II, koji je odlučio da boravi u Pragu i podržavao oboje. nauke i umetnosti.
Posledice incestuoznog stila života
Habzburgovci su postali poznati svetu po svojim ispupčenim pupoljastim usnama, karakterističnim vilicama i velikim procentom mrtvorođene dece. Do vremena kad je Karlos II od Španije umro 1700., niko nije bio u stanju da da državi prestolonaslednika. Tokom vladavine Habzburgovaca, najmanje 80 odsto brakova su sklapali s bliskim krvnim srodnicima.
Kralj Karlos je pravi nesrećni primer incesta, jer je bio očigledno deformisan s heksagonskom glavom zbog koje je dobio nadimak "Omađijani" ("El Hachizado"). Bio je lošeg zdravlja celog svog života, a umro je pre nego što je napunio 40 godina, što je bila direktna posledica rodoskrnavljenja zbog recesivnih štetnih gena koji su isti kod oba roditelja. Genetska analiza je pokazala da se pre Karla porodica međusobno "ukrštala" unazad barem 100 godina. Kao rezultat toga, Karlos je bio nizak usled nedostatka hormona rasta, imao je tešku renalnu tubularnu acidozu, a ni psihičko stanje mu nije bilo sjajno.
Španski Habzburgovci su nastavili da se bave incestuoznim ponašanjem sa posebno bezobzirnom napuštanjem. Devet od 11 brakova koji su se sklopili među njima tokom 184 godine dok su formalno vladali Španijom od 1516. do 1700. bili su incestuozni. Nažalost, osim što je garantovalo da su Habzburgovci zadržali kontrolu nad prestolom, ovaj inbriding je imao neočekivane posledice koje bi na kraju dovele do kolapsa dinastije.
Više od krune se prenosilo sa generacije na generaciju. Pored toga, nekoliko recesivnih gena koji su rezultirali abnormalnostima pri rođenju, kao što je široka vilica koja će kasnije postati poznata kao Habzburška vilica, takođe je prenošena preko porodičnog stabla. U dvadeset prvom veku, naučnici su pretpostavili da je inbriding - kada braća i sestre imaju zajedničku decu - prouzrokovao habzburšku čeljust. Ovo je krajem 2019. godine potvrdila grupa koju je predvodio stručnjak za genetiku Roman Vilas.
Prema studiji, Habzburgovci su imali i mandibularni prognatizam i mandibularnu insuficijenciju. Pored toga, mešoviti brakovi su rezultirali malformacijama koje su pratile recesivni obrazac i pojavljivale se u donjem delu lica. Osim što su društveno i kulturno neprihvatljive, incestuozne zajednice su štetne jer eksponencijalno povećavaju verovatnoću pobačaja, mrtvorođenih i neonatalne smrtnosti.
