Džon Kazale je bio jedini glumac koji nikada nije bio u lošem filmu. Igrao je u 5 filmova i svi su bili nominovani za najbolji film.
Diplomirao je na Oberlin koledžu i Univerzitetu u Bostonu gde je studirao dramu, a ubrzo nakon diplomiranja preselio se u Njujork da nastavi glumačku karijeru.
Nakon preseljenja u Njujork 60-ih, Kazale je upoznao Al Paćina. Njih dvojica su živeli zajedno, a zatim su glumili u filmu Izraela Horovica "Indijanac želi Bronks". Obojica su osvojili nagrade "Obie".
Kazaleova prva filmska uloga bila je Fredo Korleone u "Kumu" (1972), filmu koji se konstantno rangira kao jedan od najvećih filmova ikada snimljenih.
Njegova druga uloga bila je Stena u filmu "The Conversation" (1974), koji je režirao Frensis Ford Kopola i sa Džinom Hekmanom u glavnoj ulozi. Još jedan kandidat za najbolji film.
Iste godine ponovio je svoju ulogu Freda Korleonea u filmu "Kum II". Nastavak je osvojio Oskara za najbolji film. Kazale je imao više vremena na ekranu i imao je jednu od najpoznatijih scena u istoriji filma.
Godine 1975. Kazale je igrao Salvatorea Naturilea, pljačkaša banke u "Psećem popodnevu". Ponovo je glumio zajedno sa Paćinom. Uloga mu je donela nominaciju za Zlatni globus.
Godine 1976. Kazale je upoznao i zaljubio se u tada nepoznatu Meril Strip dok je sa njom glumio u Šekspirovom filmu „Mera za meru”.
Ali pre nego što su Kazale i Strip uspeli da se venčaju, njemu je dijagnostikovan terminalni rak.
1978. Kazale se poslednji put pojavio u filmu „Lovac na jelene“, zajedno sa Robertom De Nirom i Meril Strip. Film je osvojio nagradu za najbolji film.
Al Paćino je rekao da je od Kazalea naučio više o glumi nego od bilo koga drugog.
