Olivera Marković, čuvena srpska umetnica, smatra se jednom od najznačajnijih i najvoljenijih glumica na prostoru bivše Jugoslavije, a njena karijera obuhvata maestralne uloge u filmu, televiziji i pozorištu. Svoj prvi profesionalni korak u glumačkom svetu napravila je kao dvadesetogodišnjakinja, kada je debitovala u filmu "Slavica" (1947).
Markovićeva je igrala u više od 80 filmova tokom svoje karijere, a najpoznatiji su "Tri koraka u prazno" (1958), "Otac na službenom putu" (1985) i "Maratonci trče počasni krug" (1982). Pored filmske karijere, Olivera je bila poznata i kao izvanredna pozorišna glumica. Njeni nastupi na sceni bili su očaravajući, a izrazita emotivnost i talenat omogućili su joj da prenese raznovrsne karaktere na najbolji mogući način.
Olivera Marković je osvojila brojne nagrade i priznanja tokom svoje karijere, uključujući nagradu "Zlatna arena" za najbolju glavnu žensku ulogu na Filmskom festivalu u Puli za film "Tri" (1965), kao i nagradu "Sterija" za najbolju žensku ulogu u predstavi "Mizantrop" (1974).
Uzimajući u obzir njenu izuzetnu glumačku karijeru i značajne doprinose jugoslovenskoj kinematografiji i pozorištu, Olivera Marković će ostati upamćena kao legenda i ikona glumačke profesije na Balkanu.
Napustila nas je 2. jula 2011. godine u Beogradu, ali filmovi, televizijske serije i pozorišni nastupi ostaju kao večno svedočanstvo njenog neverovatnog talenta, inspirišući nove generacije glumaca.
Posle smrti, Glumičin sin, reditelj i dramski pisac Goran Marković, predao je kustosu Muzeja Narodnog pozorišta nekoliko ličnih stvari koje su pripadale njegovoj majci. Među stvarima su bile naizgled obični predmeti – kutija za nakit, vizit-karta, veštačke trepavice… ipak, jedna je naročito privukla pažnju – umrlica Žanke Stokić.
Tom prilikom Marković je otkrio da je Olivera umrlicu “skinula sa jednog drveta” neposredno nakon sahrane starije koleginice 1947. godine. Reč je bila očigledno o parčetu papira koji joj je mnogo značio jer ju je čuvala više od 6 decenija, tj. do kraja života.
Sigurno je da se mlada Olivera, tek udata za kolegu Radeta Markovića, divila velikoj Žanki Stokić, zvezdi narodnog pozorišta i prvoj “Gospođi ministarki”. Godinama kasnije, i Olivera Marković će se okušati u istoj ulozi.
Verovatno je da je Oliveru bolela i nepravda učinjena prema starijoj koleginici. Žanka je, pod optužbama da je sarađivala sa okupatorima, izvedena pred Sud za suđenje zločina i prestupa protiv nacionalne časti 3. februara 1945. godine. Posle dužeg većanja, osuđena je na osam godina gubitka nacionalne časti. Nije imala branioca, a kazna je bila i društvenokoristan rad. Određeno joj je da čisti ulice.
