Nemoguće je istovremeno preneti trodimenzionalne kopnene prostore i razdaljine na dvodimenzionalnu mapu, kao što je nemoguće predstaviti sferični oblik planete na ravnoj površini bez distorzije.
Najčešća u upotrebi je merkatorova ili valjkasta konformna projekcija, koju je 1569. godine osmislio geograf i kartograf Gerardus Merkator, a koja se pre svega koristi za izradu pomorskih navigacijskih karata. Problem je u tome što ovakve mape prikazuju iskrivljenu realnost, "favorizujući" pojedine delove zemljine kugle.
Na njima su zemlje i kontinenti u zonama umerene klime prikazani veći nego što zaista jesu. Afrika i Južna Amerika su 19, odnosno devet puta veće od Grenlanda, što se ne ovoj mapi ne bi reklo.
Druga projekcija, koju je 1973. realizovao Arno Peters (1916-2007), je kartografska projekcija koja pokušava da prikaže realnu veličinu kontinenata. Ona daleko vernije predstavlja zemlje južne hemisfere, koju merkatorova projekcija zanemaruje.
Polazeći od realnih podataka o površini zemalja, nemački informatički guru Kai Krause ilustrovao je 2010. pravu veličinu Afrike. Crni kontinent, koji se prostire na 30.000 miliona kilometara, veliki je koliko i sve sledeće zemlje zajedno: Kina, SAD, Indija, Meksiko, Peru, Francuska, Španija, Papua-Nova Gvineja, Švedska, Japan, Nemačka, Norveška, Italija, Novi Zeland, Velika Britanija, Nepal, Bangladeš i Grčka.
"Pored poznatih društvenih pojava kao što su nesposobnost čitanja i računanja, trebalo bi da postoji i koncept geografske nesposobnosti, koji bi upućivao na nedostatak znanja iz ove oblasti", kazao je za "Ekonomist" Krause.
