Ljubavna priča Envera Šiljka i Fride Laufer jedna je od najpotresnijih i najinspirativnijih priča iz perioda Drugog svetskog rata na prostoru bivše Jugoslavije. Njihova veza, protkana hrabrošću, idealima i dubokom ljubavlju, ostavila je neizbrisiv trag u kolektivnom sećanju Tuzle i šire.
Enver Šiljak, rođen 1919. godine u Bosanskoj Gradišci, preselio se u Tuzlu zbog lošeg imovinskog stanja. Tamo je radio kao službenik u Fabrici soli i bio aktivan kao student prava, profesionalni muzičar i šef Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) za severoistočnu Bosnu. Frida Laufer, rođena 1920. godine, takođe je radila u istoj fabrici. Njihova ljubav cvetala je uprkos teškim vremenima i političkim previranjima.
Oboje su bili istaknuti članovi ilegalnog antifašističkog pokreta u Tuzli. Zbog svoje aktivnosti, našli su se na poternici fašističkog režima 4. jula 1941. godine. Pokušali su da pobegnu iz Tuzle, ali su uhvaćeni 18. jula 1941. godine.
Enver Šiljak je, zajedno sa Rudolfom Vikićem i Memom Suljetovićem, streljan 5. septembra 1941. godine. Dok su ga ustaše vodile na streljanje, pevao je pesmu "Je l’ ti žao što se rastajemo", posvećenu Fridi.
Frida je odvedena u koncentracioni logor, gde je rodila njihovo dete. Nažalost, i ona i dete su ubijeni u logoru.
Njihova priča inspirisala je mnoge umetnike i pisce. Roman "Slana zemlja" Jasmina Imamovića zasnovan je na njihovoj ljubavi, a Halid Bešlić je snimio spot za pesmu "Je l’ ti žao što se rastajemo", koji prikazuje njihovu tragičnu sudbinu.
U Tuzli, most koji spaja obale reke Jale nazvan je "Most narodnog heroja Envera Šiljka i Fride Laufer", poznat i kao "Most ljubavi". Parovi danas na tom mostu ostavljaju katance kao simbol večne ljubavi, inspirisani pričom Envera i Fride.
