Napisala je preko 165 knjiga od kojih su 141 romani, 18 dečije knjige. Napisala je četiri dela koja nisu fikcija, te knjigu poezije i tekstove za jedan muzički album. Na osnovu 22 njena romana urađena su i filmska ostvarenja, od kojih su dva nominovana za nagradu Zlatni globus, piše Biografija.org.
Stil piše nekoliko knjiga godišnje, a bavi se najčešće ljubavnim i porodičnim temama. Nije redak slučaj da u jednom trenutku radi na čak pet projekata istovremeno. Osnovala je i vodi dve fondacije od kojih jedna nosi ime po njenom pokojnom sinu Nik Trejna fondacija koja finansira organizacije koje se bave duševnim bolestima, zlostavljanjem dece i prevencijom samoubistva. Druga fondacija pomaže beskućnicima.
Danijela Stil je 2002. godine dobila orden Vlade Francuske kao oficir reda umetnosti i slova, a 2014. godine je dobila orden kao vitez reda Legije časti. Trenutno živi na relaciji Pariz – San Francisko. Majka je devetoro dece. Danijela Stil je poprilično stidljiva, ne pojavljuje se često u javnosti, niti često daje intervjue. Danijela Stil rođena je 14. avgusta 1947. godine u Njujorku u Sjedinjenim Američkim Državama. Ona je bila jedino dete Norme da Kamara Ston dos Reis i Džona Šalin Stila. Njen otac Džon je bio jevrejsko-nemački imigrant, potomak vlasnika piva Lovenbrau. Njen majka Norma, bila je kćerka diplomata, a rođena je u Portugalu. Stil je odgajana kao katolikinja, a u detinjstvu je imala želju da bude časna sestra.
Veći deo detinjstva provela je u Parizu u Francuskoj, gde je u večernjim satima posmatrala zabave koje su organizovali njeni roditelji. Tako je od ranog detinjstva imala priliku da posmatra navike i živote bogatih i poznatih ljudi. Kada je imala osam godina, njeni roditelji su se razveli. Brigu o Danijeli preuzeo je otac, a majku je vrlo retko viđala. Danijela je kasnije pisala na svom zvaničnom veb sajtu kako je kao dete bila vrlo usamljena, ali i ozbiljna. Mnogo je volela da čita. Još kao dete počela je da piše priče, a kasnije kao tinejdžerka i poeziju. Diplomirala je 1963. godine u Njujorku na “Lycee Francais de New York”. Studirala je književni i modni dizajn. Danijela Stil je kao dete živela na relaciji Pariz – Njujork, a sada živi na relaciji Pariz – San Francisko.
Kada je imala samo 18 godina Danijela Stil se udala za francusko-američkog bankara Klauda-Erika Lazarda. Kao mlada supruga, još uvek je pohađala Univerzitet u Njujorku, a počela je i da piše. Svoj prvi rukopis Danijela je završila sa 19 godina. Posle rođenja svoje kćerke Beatriks Stil je počela da radi u odnosima sa javnošću za njujoršku agenciju pod nazivom “Supergrls” . Klijenti magazine bili su impresionirani njenim člancima te su je ohrabrili da napiše i izda knjigu. Danijela je to i uradila. Kasnije se preselila u San Francusko i radila kao pisac sadržajaza “Grej Advertajzing” .
Posle devet godina braka, Stil i Lazard su se razveli. Njen prvi roman “Povratak kući” je objavljen 1972. godine. Roman je sadržao neke teme po kojim je njeno kasnije pisanje postalo prepoznatljivo, uključujući porodicu i međuljudske odnose. Heroina, odnosno glavni lik Danijelinog prvog romana, bila je samohrana majka. Dok je još bila u braku sa Lazardom Stil je upoznala Denija Zugeldera dok je intervijusao zatvorenika u zatvoru blizu Lompoka u Kaliforniji , gde je Zugelder takođe bio zatvoren. Kada je pušten na uslovnu slobodu u junu 1973. godine uselio se kod Danijele, ali se početkom 1974. vratio u zatvor zbog optužbi za pljačku i silovanje.
Nakon razvoda od Lazarda 1975. godine Danijela Stil se udala za Zugeldera u zatvorskoj kantini. Razvela se od njega 1978. godine, a njihova veza je izrodila „Obećanje strasti“ i „Sada i zauvek“, dva romana koja su pokrenula njenu karijeru.
Stil se udala za svog trećeg muža Vilijama Džordža Tota, dan nakon što je okončan njen razvod od Zugeldera. Tada je već bila u devetom mesecu trudnoće noseći njegovo dete. Sa uspehom njene četvrte knjige „Obećanje“ postala je član visokog društva San Franciska, dok je Tot, bivši zavisnik o drogama, je ostao zapostavljen. Razveli su se u martu 1981. godine.
Stil se udala po četvrti put 1981. godine vinara Džona Trejnu. Trejna je naknadno usvojio njenog sina Nika i dao mu svoje prezime. Zajedno su imali još petoro dece, a to su Samanta , Viktorija, Vanesa, modni stilista Maks i Zara.
Samanta je rođena 14. aprila 1982. godine, a godinu dana poslije i Viktorija i to 5. septembra. Već 1984. godine 18. decembra rođena je njena kćerka Vanesa, a sin Maks 10. februara 1986. Najmlađa kćerka Zara rođena je 26. septembra 1987. godine. Počevši sa njenim brakom sa Trejnom 1981. Stilova je bila skoro stalna pojava na naslovnicama „Njujork Tajmsa“. U Ginisovu knjigu svetskih rekorda ušla je 1989. godine zato što je imala knjigu na bestseler listi „Njujork Tajmsa“ najviše nedelja zaredom od bio kog autora (tada 381 nedelju zaredom).
Tokom tog vremena Danijela Stil posvetila se i svom radu na nefikcijskim radovima „Imati bebu“) koji je objavljen 1984. godine. Imala je poglavlje u kojem Stilova govori o patnji tokom pobačaja. Iste godine je objavila knjigu poezije „Ljubav: poeme“. Stilova se takođe upustila i u dečiju fikciju pišući seriju od deset ilustrovanih knjiga za mlade čitaoce. Ove knjige poznate kao serija knjiga „Maks i Marta“ pomaže deci da se suoče sa pravim životnim problemima: nova beba, nova škola, gubitak voljenih i tako dalje.
Pošto je odlučila da provede što više vremena sa svojom decom, Stilova je često pisala noću, zbog čega je spavala samo četiri sata dnevno. Stilova je veoma plodan pisac koji često izdaje više knjiga u toku jedne godine. Svakoj knjizi treba dve i po godine da se završi pa je tako Stilova razvila sposobnost da radi na pet projekata odjednom tako što radi istraživanja za jednu knjigu, dok drugu citira, a piše i ispravlja druge knjige.
Stil se 1998. godine udala po peti put za Tomasa Džejms Perkinsa finansijera iz Silikonske doline, ali se ovaj brak završio posle četiri godine. Stilova je rekla da je njen roman „Klon i ja“ bio inspirisan privatnom šalom između nje i Perkinsa. Perkins je 2006. godine svoj roman „Seks i slobodni bilioner“ ) posvetio Stilovoj.
S obzirom da je odrasla kao jedinica Danijela je od malih nogu zadivljeno gledala u porodice koje su imale više dece. Nadala se da će ona jednog dana imati veliku porodicu. Želja joj se ostvarila te je iz pet brakova imala čak devetoro dece. Na svom zvaničnom veb sajtu Danijela je poseban dio posvetila upravo svojoj deci koju je stavila na prvo mesto. Oni su kaže njeno najveće bogatstvo. Smatra da su upravo deca njen najveći blagoslov i sreća u životu.
Danijela priznaje i da nije uvek bilo lako, prolazila je kroz razne turbulentne periode kroz život, bilo je suza i nerviranja, ali za svoju decu danas može reći da su postali divni ljudi. Sa njom u kući još uvek živi najmlađa kćerka Zara, dok su druga deca već osamostalila.
Raduje je i to što sva njena deca obavezno dolaze u porodični dom za praznike, kada su svi na okupu, a kuća je puna smeha. Porodica takođe često letuje zajedno. Inače, deca Danijele Stil, baš kao i ona sama, mnogo vole pse. Tako su svi imali po jednog, a neki i po dva psa kada su bili mlađi. Bili su to psi različitih rasa.
Ono što je najtužniji i najnesrećniji trenutak u životu Danijele Stil jeste smrt njenog sina Nika. On je i jedino dete Stilove koje se interesovalo za pisanje, kao majka. Drugi su se posvetili, modi, dizajnu, atletici, socijalnom radu, produkciji, filmovima, fotografiji, tehnologiji… To što je odlučila i od detinjstva želela da ima višečlanu porodicu joj je kako je Danijela rekla najbolja odluka u životu.
Danijela Stil je 1993. godine je tužila jednu književnicu koja je u svojoj knjizi htela da otkrije da je njen sin Nik usvojen od strane Džona Trejne, njenog tadašnjeg muža. Iako su dokumenti o usvajanju zapečaćeni u Kaliforniji. Sudija u San Francisku je doneo je veoma neobičnu presudu dopuštajući da se ukloni pečat o Nikovom usvajanju iako je on još bio maloletan. Ovu presudu je potvrdio Apelacioni sud u Kaliforniji i takvu odluku su doneli zato što je Stilova poznata i usvajanje njenog sina nije imalo ista prava na privatnost. Zbog toga je dopušteno da se knjiga objavi.
Nikolas Trejna je izvršio samoubistvo 1997. godine. Trejna je bio pevač pank bendova iz San Franciska. Reč je o bendovima „Link 80“ i „Knowledge“. U sećanje na sina Nika Stilova je napisala svoju nefikcijsku knjigu „Njegovo jarko svetlo“ o životu i smrti svog sina. Prihodi od te knjige koja je dospela na listu nefikcijskih bestselera „Njujork Tajmsa“ su iskorišteni da se osnuje Fondacija Nik Trejna. Tu organizaciju vodi Stilova i Fondacija se bavi finansiranjem organizacija koje leče duševne, odnosno, mentalne bolesti. Kako bi dobila više priznanja za dečije mentalne bolesti Stilova je lobirala za legislaciju u Vašingtonu, a pre toga je održavala dobrotvorne večeri za prikupljanje podrške. Ove večeri održavale su se svake dve godine u San Francisku i poznate su kao „Star Ball“.
Zbog straha od letenja imala je mnogobrojne probleme u poslovnom životu, pa je zbog išla na kurs da taj strah prevlada u neprofitnoj organizaciji „Klinika za strah od letenja“.
Nakon nekoliko godina skoro stalnog pisanja Stilova je 2003. godine otvorila Umetničku galeriju u San Francisku. Ta galerija se zove „Steel gallery“ i prikazuje savremene radove te slike i skulpture umetnika u razvoju. Galerija se zatvorila 2007. godine.
Danijela je 2006. godine u dogovoru sa Elizabet Arden pustila u prodaju novi parfem sa njenim imenom. Parfem je postao veoma popularan i zvao se „Daniele by Daniele Steel“.
Njene knjige su često opisane kao one koje se pišu prema jednoj isprobanoj formuli i često uključuju likove koji su u nekoj vrsti krize koja preti njihovim odnosima. Mnogi njeni likovi su smatrani preteranim što njene knjige čini manje realističnim. Romani često istražuju svet bogatih i poznatih te se bave ozbiljnim životnim problemima kao što su bolest, smrt, gubitak, porodična kriza i odnosi. Takođe, postoje navodi da su njene popularne priče zasnovane na događajima iz njenog života, kao što su dva bivša muža, dva bivša robijaša, te drugi događaji koje je sakrila od javnosti. Uprkos njenoj reputaciji da uvek se uvija u „ružičasto“ Stilova se često ulazi u one manje prijatne aspekte ljudske prirode kao što su incest, samoubistvo, razvod, rat, pa čak i holokaust.
Vremenom njeno pisanje je evoluiralo.
Njene kasnije heroine su bile jače i sa više autoriteta, koje ako ne dobiju određeni nivo poštovanja i pažnje koje žele od muškarca, idu dalje u novi život. U skorijim godinama Stilova je čak i riskirala sa temama u svojim knjigama, te je mnogo eksperimentisala i pokušala da iznenadi svoju čitalačku publiku.
Tako na primer njena knjiga „Otkup“ se fokusira više na napetost nego na romansu. Radnja prati tri seta likova koji su u početku nepovezani, a kasnije njihovi likovi se isprepliću. „Otrovne neženje“ se udaljava od njenog uobičajenog Stila tako što se priča prepričava kroz oči tri glavna lika, tri muškarca koji imaju fobiju od vezivanja, ali na kraju otkrivaju svoje prave ljubavi.
