Mihailo Petrović Alas bio je Sorbonski đak, matematičar, naučnik, strastveni ribolovac i veliki beogradski boem.
Akademik rođeni Beograđanin, živeo je na Savskoj padini, nedaleko od Konaka kneginje Ljubice, kao prvo od petoro dece oca Nikodima, profesora Bogoslovije, i majke Milice rođene Lazarević.
Završio je Prvu beogradsku gimnaziju u periodu od 1878. do 1985, u generaciji sa Miloradom Mitrovićem, Jovanom Cvijićem, Pavlom Popovićem i drugim velikanima, o čemu je napisan roman i snimljen TV film “Šešir profesora Koste Vujića”, a zatim upisao Prirodno-matematički odsek Filozofskog fakulteta u Beogradu.
Studije u Beogradu završio je 1889, a posle toga, u septembru iste godine, otišao je u Pariz radi daljeg školovanja i spremanja prijemnog ispita za upis na Višoj normalnoj školi, naučni odsek.
Na Sorboni je diplomirao matematičke nauke 1891, a fizičke nauke 1893. godine. Kao najbolji student svoje generacije prisustvovao je prijemu kod predsednika Francuske Republike 1893. i 1894.
Doktor matematičkih nauka postaje 1894, odbranom disertacije “O nulama i beskonačnostima integrala algebarskih diferencijalnih jednačina”, i to godinu dana pre roka. Iste godine postao je profesor za matematičku grupu predmeta na Velikoj školi u Beogradu.
Kada je 1905. godine Velika škola prerasla u Beogradski univerzitet, među prvih osam redovnih profesora koji su dalje birali ceo nastavni kadar bio je i Mika Alas. Predavao je na Filozofskom fakultetu, gde je od 1908. do 1909. bio dekan.
Međutim često je isticao da mu je najdraža diploma, bila upravo ona iz ribarenja. Bio je ne samo ribolovac, nego i dobar poznavalac ribarstva, u koje je bio usmeravan od malih nogu zbog lošeg zdravlja. Njegovo “ribarsko školovanje” počelo je kroz ribarsko šegrtovanje 1882. godine.
Šest godina kasnije postaje ribarski kalfa, a diplomu ribarskog majstora stiče 1895. godine. Iako je doktorirao na Sorboni, najdraža mu je bila upravo ova “diploma ribarskog majstora” koju je položio kod alasa Savamale.
Aktivno je učestvovao u donošenju prvog Zakona o slatkovodnom ribolovu na jezerima i rekama Srbije 1898. godine.
Mihailo Petrović bio je veliki rodoljub koji je učestvovao u balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu kao oficir, a posle rata je bio rezervni oficir. Naša vojska angažovala ga je i kao kriptografa, a šifre koje je osmišljavao korišćene su do početka Drugog svetskog rata. U tom periodu je bio zarobljen i završio u logoru.
Za njegovo oslobađanje angažovao se Jovan Karamata, kao i njegov dugogdišnji prijatelj s kojim je putovao i ribario, princ Đorđe Karađorđević, pa je Mihailo pušten zbog lošeg zdravstvenog stanja.
Princ Đorđe Karađorđević je čest išao na Adu u ribarenje sa svojim profesorom matematike i velikim prijateljem Mikom Alasom, za kojeg se smatralo i da je njegov ljubavnik, što u neku ruku daje objašnjenje zašto se ovaj veliki srpski matematičar opredelio za alternativni život među alasima, pristanišnim radnicima i ostalim marginalcima Savamale.
Tajođe se veruje da je ova romansa uticala i na to što je Đorđe Karađorđević morao da se odrekne prestola, a njegov otac Kralj Petar Prvi se žalio ”do boga” što mu “Mika Alas pečati sina Đorđa odastrag“.
Mihailo Petrović Alas umro je 8. juna 1943. u svom domu na Kosančićevom vencu u Beogradu.
Stil / 24 sedam.rs
NE PROPUSTITE
Bonus video:
