Predavao je sudsku psihijatriju i veštačio u brojnim zanimljivim sudskim procesima, a jedno vreme je bio i ambasador u Nigeriji, ali je smenjen zbog tzv. afere „Sekselencija“. Autor je nekoliko knjiga, udžbenika i trilogije o mentalitetu Srba.
Obrazovanje
U Bijeljini je završio muzičku školu. Svirao je klavir i bio prvak grada u šahu.
Diplomirao je, a kasnije i doktorirao na Medicinskom fakultetu u Beogradu.
Privatan život
Rođen je 11.8.1941. godine u Bijeljini, a odgajale su ga majka i tetke. Njegova majka je diplomirala na Filozofskom fakultetu u Gracu, a otac je završio Pravni fakultet na Sorboni. Pre Drugog svetskog rata otac mu je bio narodni poslanik, 1945. godine je streljan. Jovan je tada imao tri godine i nedostatak oca je značajno obeležio njegovo detinjstvo.
U školi je bio čitač vesti, glumio je u školskom pozorištu, a profesori su mu savetovali da bude glumac. Iako je to i njemu samom jedno vreme bila želja, ipak se odlučio za medicinu.
Iza sebe ima tri braka i po jedno dete iz svakog. Prvu suprugu je upoznao u vreme dok je živeo u studentskom domu u Beogradu, a s njom je kasnije dobio ćerku Vojnu. Iz drugog braka ima ćerku Joanu, a njegov treći brak je bio medijski popraćen. On i 30 godina mlađa Danijela s kojom ima sina Mateja su javno razmjenjivali uvrede. Do njihovog razvoda je navodno došlo zbog Danijeline nevere.
Jovan kaže da je svaki novi susret sa ženama za njega bio jedna nova knjiga iz koje je saznavao sistem vrednosti te osobe i njene porodice. Za egoizam, hedonizam i narcizam kaže da su tri pošasti savremenog društva.
Karijera
Marić je nakon fakulteta radio kao lekar u bolnici u Bijeljini i to smatra dragocenim iskustvom jer je tada bilo samo pet lekara u bolnici. Bio je redovni profesor na beogradskom Medicinskom fakultetu, gde je predavao Medicinsku etiku i Psihijatriju, a na Pravnom fakultetu u Beogradu je predavao Pravnu medicinu. Osim toga, predavao je i na Defektološkom fakultetu, Meidicinskom fakultetu u Foči i Višoj medicinskoj školi u Beogradu.
2006. godine je, nakon opoziva Srđana Hofmana s dužnosti opunomoćenog ambasadora Srbije i Crne Gore, Jovan postao novi ambasador i na toj dužnosti je ostao do 2009. godine.
U martu 2014. godine tadašnji predsednik Srbije Tomislav Nikolić postavlja Marića za ambasadora u Nigeriji, a na toj dužnosti ostaje do ostavke 2016. godine nakon tzv. afere „Sekselencija“. Marića su optuživali da je svojim ponašanjem sramotio Srbiju jer se diplomatskim kontaktima predstavljao kao „sekselencija“, pod izgovorom štednje nikada nije pravio prijeme za diplomate i nigerijske službenike, ali je organizovao zabave na koje su dolazile mlade nigerijske devojke.
On tvrdi da nije osramotio Srbiju kao što se pisalo u medijima, nego je za dve godine rada povećao trgovinu između Nigerije i Srbije za 63 posto, a nakon njegovog zalaganja, Nigerija nije priznala Kosovo. Za devojke s kojima je bio kaže da su mu služile kao dodatni izvor informiranja i da ne vidi ništa sporno jer je on razveden čovek.
Jovan je jednog dana obavešten da se nalazi u grupi ambasadora koji su smenjeni sa svojih funkcija, ali kaže da mu odlazak nije teško pao jer je dve godine bio u državi u kojoj je ekstremno visoka stopa kriminala, a osim toga, u to vreme je tamo harala i ebola.
Najveća dostignuća
Jovan Marić je bio redovni profesor na Medicinskom fakultetu u Beogradu, predavao je i na Pravnom fakultetu u Beogradu, Višoj medicinskoj školi u Beogradu i na Medicinskom fakultetu u Foči. Bio je upravnik dnevne klinike u Institutu za psihijatriju u Beogradu i direktor Instituta za psihijatriju Kliničkog centra Srbije.
