Glumica Rialda Kadrić, najpoznatija po ulozi Marije iz "Žikine dinastije" rođena je 14. juna 1963. godine u Beogradu. Popularnu Mariju Todorović, kasnije Pavlović je igrala ukupno osam puta.
Popularnost je stekla sa samo 14 godina glumeći u serijalu „Lude godine“, odigrala je još nekoliko manjih uloga, a početkom 90-ih godina je odustala od glume iako su joj predviđali uspešnu karijeru.
Do šeste godine je sa roditeljima živela u Ulici proleterskih brigada, preko puta Muzeja Nikole Tesle. Potom su se preselili u Ulicu Narodnog fronta, gde je živela sa roditeljima i bakom do odlaska u London.
Pohađala je Osnovnu školu „Isidora Sekulić“ i bila član Dramske sekcije Radio Beograda. Imala je samo 13 godina kada je snimila svoj prvi film. Po završetku gimnazije, a pre upisa na fakultet mesec dana je provela u Parizu. Za tako kratko vreme je zavolela francusku prestonicu i verovala je da će se tamo ponovo vratiti.
Kao član Dramske sekcije Radio Beograda još kao devojčica je stekla prva znanja o glumi. Ipak, veliki trenutak se desio 1976. godine kada se prvi put pojavila na filmu. Sledeće godine je sa sjajnom glumačkom ekipom snimila film o odrastanju „Lude godine“. Premda je režiser planirao da to bude jedan film, veliko interesovanje publike i produkcije, navelo ga je na snimanje nastavaka.
Rijalda je u partizanskom filmu „Dvoboj za južnu prugu“ iz 1978. godine tumačila mladu partizanku. Režiser Zdravko Velimirović ju je ponovo spojio sa Gidrom, a mlada glumica je dobila priliku i da uči od iskusnih kolegica poput Radmile Savićević.
Rijalda Kadrić je po završetku gimnazije upisala studije Svetske književnosti u Beogradu. Kako bi usavršila znanje engleskog jezika 1984. godine je prvi put boravila u Londonu. Put ju je ponovo odveo u englesku prestonicu dve godine kasnije, ali tada je ostala više od 30 godina. Tamo se zaposlila i udala, a zbog te ljubavi je bila spremna da ostavi sve, napusti Srbiju zauvek i odustane od glumačke karijere.
Prvo je pisala radio kolumne o Londonu za Radio Beograd i Treći kanal Radio Televizije Srbije. To joj je, kaže, pomoglo da preživi odlazak iz Beograda i prihvati novu sredinu, ljude i okolnosti, da to deli sa ljudima i oseća njihove reakcije.
Raspadom Jugoslavije i početkom krvavog sukoba, interesovanja slušalaca su se promenila, pa je Kadrićeva radila kao reporter i izveštač. Jedno vreme je honorarno radila na televizijskoj mreži Bi-Bi-Si (BBC), a potom i kao reporter „Glasa Amerike“ u Vašingtonu. 1999. godine se vratila u London. Novinarstvom se bavila do 2000. godine.
S obzirom da se s vremenom zainteresovala za psihoanalizu pohađala je različite treninge na obrazovnim ustanovama u Londonu. Kako bi mogla da pronađe zaposlenje završila je egzistencijalno-fenomenološku terapiju. U oktobru 2006. godine stekla je zvanje psihoterapeuta.
Trideset godina nakon velikih prekretnica i nemilih događaja koji su preusmerili i nepovratno izmenili životni, profesionalni i privatni put Rialde Kadrić Šebek, sve je trebalo i moglo da krene u sasvim drugom smeru.
Gledaoci, saradnici, neki novi autori koji je vole i pamte, svi oni koji behu ujedinjeni u nadi da će “Bobina Marija” nanovo zablistati na filmskom platnu – ostali su šokirani vešću o njenom iznenadnom odlasku te 2021. godine.
Umesto da uživamo u reprizama njenih legendarnih rola, ostajemo poraženi neumoljivim rediteljskom potezom – Života, koji joj je namenio “reprizu” tragičnog kraja njene sopstvene majke.
"Tog 16. januara 1991. godine moja majka je iznenada preminula na ulici u Beogradu, rat u Jugoslaviji se širio, i rešila sam da ostanem u Londonu i počnem neki novi život" – reči su kojima je u jednom od retkih intervjua opisala razloge za tu, možda najvažniju životnu prekretnicu, da bi i sama skončala na istovetan način – od srčanog udara, na ulici u Atini!
NE PROPUSTITE
Bonus video:
