Prvi „Beogradski maraton” je održan na inicijativu Đoke Vještice, novinara radio stanice „Studio B” i atletskog radnika Brane Radovića, u organizaciji grada Beograda 1988. godine.
Staza je bila – ni maratonska i polumaratonska. Bila je duga 23 km, a učestvovali su samo domaći takmičari.
1989. godine isti tim organizuje i drugu trku, ovog puta dvostruko dužu, tako da je staza iznosila 46,7 km, a prvi put učestvovalo je i nekoliko takmičara iz inostranstva.
Beogradski maraton je preživeo i turbulentne 90. kada su trkači ipak dolazili, a maraton je održan uz brojne poteškoće, piše maratonjeporodica.rs
Nekoliko godina potom, pobednicima je prvi put dodeljen trofej „Fred Libou”, ustanovljen u znak sećanja na velikog prijatelja Beogradskog maratona i osnivača njujorškog maratona.
1999. pod sloganom „Zaustavite rat – trčite svetom” održan je prvi maraton na svetu u uslovima ratnog stanja, iako se zbog bombardovanja odustalo od svih programa. Bez poziva, u Beograd su došli trkači iz sedam zemalja, kao i mnogobrojni prijatelji ove manifestacije iz inostranstva pa je održana manifestaciona maratonska trka u kojoj je 39 maratonaca složno pretrčalo celu stazu za 3:17,00 ušavši zajedno u cilj visoko podignutih ruku.
Bio je to prvi i jedini maraton u kom su svi učesnici bili pobednici. U „Trci zadovoljstva” učestvovalo je oko 15.000 trkača, a polumaraton nije održan. Istog dana u 21 ruskom gradu – od Moskve do Vladivostoka – održani su lokalni „Beogradski Štark maratoni” u znak solidarnosti sa beogradskim maratoncima.
Koliki je njegov značaj govori i podatak da je septembra 2003. godine Skupština grada Beograda donela odluku kojom se Beogradski maraton proglašava manifestacijom od posebnog značaja za grad. Činjenica je da su mnoga poznata imena iz sveta maratonaca dolazila upravo na Beogradski maraton – Bob Bimon, Karl Luis, Majk Puel, Simon Kipketer i drugi.
