Jedan od najvećih pisaca i pesnika Brazila, Karlos Drumondo de Andrade imao je 26 godina kada je dobio ćerku Mariju Žulijetu sa kojom je stvorio vezu kakva se retko viđa između oca i ćerke.
Andrade je duboko voleo svoju ćerku, sa kojom je izgradio bogat, ali složen odnos.
"Ona mu je bila velika intelektualna prijateljica“, rekao je njegov zet Oktavio Melo Alvarenga, takođe pisac. Ipak, priznao je da je Karlos Andrade "zgnječio njenu ličnost kao intelektualku i spisateljicu", i dodao: "Biti ćerka genija je nepodnošljivo". Možda je zato Marija Žulijeta sa 21 godinom stupila u brak sa dvadeset godina starijim argentinskim advokatom i piscem Manuelom Granom Etčeverijem i preselila se u Buenos Ajres, gde je živela 34 godine.
Uprkos fizičkoj udaljenosti, otac i ćerka su decenijama održavali ritual razmene pisama svake subote, pričajući jedno drugom o malim i velikim događajima koji su im se dogodili u toku nedelje. Nakon Žulijetine smrti, Andrade je razmišljao da uništi sve prepiske, ali ga je zet ubedio da ih sačuva.
Ta intimna pisma poslužila su kao osnova za pozorišni monolog "Pisma Marije Žulijete i Karlosa Drumonda de Andradea", koji je 2012. godine izvela glumica Sura Berdičevski, otkrivajući publici nežnu i snažnu vezu između oca i ćerke.
Godine 1987, Marija Žulijeta je preminula u 59. godini života od raka. Gubitak je bio razoran za Andradea, tada starog 84 godine. Na groblju se poverio prijatelju: "Moj život je završen."
Dvanaest dana kasnije, 17. avgusta, pesnik je doživeo iznenadni srčani udar. Njegova doktorka, kardiološkinja Elizabet Vijana de Freitas, odbila je da koristi stručne termine kada je opisivala uzrok smrti: "Karlos Drumond de Andrade je umro od ljubavi."
Sahranjen je pored svoje ćerke, na groblju Sao Žoao Batista u naselju Botafogo u Rio de Žaneiru, čime je okončana jedna od najdirljivijih priča brazilske književnosti.
