Amazonke, drevna zajednica žena ratnica, koje su pušile kanabis, pravile tetovaže i borile se u krvavim bitkama, vekovima su bile inspiracija umetnika širom sveta. Ipak, tek istraživanja novijeg veka potvrdila su da su grčki mitovi o njima, makar delimično, bili zasnovani na stvarnim uzorima, piše Istorijski zabavnik.
"Borile su se, lovile, jahale konje i koristile lukove i strele baš kao i muškarci", objašnjava istoričarka Adrijen Mejor, profesorka sa Univerziteta Stenford i autoska knjige Amazonke: Životi i legende o ženama ratnicama širom drevnog sveta, prenosi Dejli mejl.
Istorija evropskog i azijskog kontinenta prepuna je mitova o Amazonkama.
Prema popularnom folkloru, žene ratnice su se uzdržavale od seksa, izuzev jednom godišnje, kada bi posećivale susedna plemena i imale odnose sa njihovim članovima, kako bi zajednica opstala. Prema legendi, devojčice su zadržavale, ali su dečaci ili sakaćeni i ubijani, ili vraćani očevima.
"Istina je, međutim, da su zaista imale običaj da šalju sinove u druga plemena, ali više da bi sprečile incest ili sklopile neki savez", kaže Mejor dodajući da nema dokaza o ubijanju muške dece.
Amazonke su dugo smatrane nemilosrdnim lezbijskim ratnicama koje su odsecale po jednu dojku, kako bi mogle da se služe lukom i strelom.
Međutim, za tako nešto nikada nisu postojali nikakvi dokazi. Iako su njihove “snažne sestrinske veze” opisane u klasičnoj literaturi, drevni Grci Amazonke nisu smatrali lezbijkama.
Stari Grci i Rimljani nisu bili stidljivi kada je reč o upuštanju u homoseksualne odnose, muške ili ženske i da bi, u slučaju da su Amazonke bile lezbijke, smatra profesorka Mejor, sigurno o tome i pisali. Samim tim, izgleda da je ideja o homoseksualnosti Amazonki javila u savremeno doba.
U stara vremena, ljudi su se divili ovim ratnicama.
"Grci su bili fascinirani tako nezavisnim ženama. One su se toliko razlikovale od njihovih supruga i kćeri. Slike Amazonki uvek ih prikazuju kao lepe, aktivne, pune duha i hrabre", kaže istoričarka.
Iako ne postoje dokazi o drevnim društvima u kojima su živele isključivo žene, mitovi o Amazonkama su ipak imali potporu u stvarnosti. Većina istoričara i arheologa danas smatra da su priče o Amazonkama bile inspirisane stvarnim pripadnicama nomadskog naroda kog su drevni Grci zvali Skiti i koji je naseljavao oblasti severnog i zapadnog dela Mediterana.
Arheološka iskopavanja drevnih grobnica u ovim regijama otkrila su skelete, za koje se u početku mislilo da su muški, budući da su bili sahranjeni sa oružjem i borbenim konjima. Međutim, DNK testiranja pokazala su da je najveći deo pronađenih ostataka zapravo pripadao ženama koje su stradale od iste vrste povreda koje su se pronalažene na ostacima muškaraca stradalih u boju.
Svaki od tih skitskih skeleta sahranjen je sa opremom za pušenje marihuane, a nekad i sa opremom za tetoviranje. Još je istoričar Herodot opisao okupljanja Skita, na kojima se palio kanabis i svi su postajali “opijeni” oko vatre. Postoje i dokazi da su skitske žene često imale “prelepe, detaljne tetovaže”.
Pronađeni ostaci pripadaju ženama različitih starosnih dobi - najmlađa je imala samo 12 ili 13 godina, što ukazuje da su skitske devojčice odmalena obučavane za rat, jednako kao i dečaci.
"Već dugo ljudi pretpostavljaju da su mitovi o Amazonkama koje su pričali Grci bili samo puka izmišljotina. Danas imamo dokaz da su ove žene stvarno postojale i da su životi ovih žena ratnica zaista uticali na ideje i predstave koje su stari Grci imali o Amazonkama", zaključuje profesorka Mejor.
