U bajkama princeza upozna princa na belom konju, venčaju se i žive srećno do kraja života. Život je bio sve samo ne bajka za Nataliju Obrenović. Od trenutka kada se udala za Milana Obrenovića i postala kraljica Srbije, život joj je postao nemirno more, a tragedije su dolazile jedna za drugom.
Upravo zato dobila je titulu najtužnije evropske kraljice.
Natalija Petrovna Keško rođena je u Firenci 1859. godine u bogatoj i uglednoj rusko - rumunskoj porodici. Njen otac Petar bio je ruski pukovnik, a majka princeza iz kneževine Moldavije. Bezbrižan period za nju je brzo završen jer ostala bez oca u šestoj, a bez majke u petnaestoj godini života.
Za Milana Obrenovića se udala sa 16 godina, a godinu dana kasnije nakon porođaja koji je jedva preživela, dobili su sina Aleksandra. Imali su još jednog sina Sergeja koji je nažalost preminuo pet dana nakon rođenja. Važili su za najlepši par, ali ubrzo su počele da kruže glasine o Milanovom neverstvu i aferama koje je imao sa mnogim ženama. Nataliju je to jako pogodilo, a kako su godine prolazile, jaz između njih je bio sve veći.
Osim nesuglasica na privatnom planu, kralj i kraljica se nisu slagali ni po političkim pitanjima. Poreklom Ruskinja, Natalija je bila naklonjena Rusiji, a Milan Beču. Nakon razvoda 1888. godine, proterana kraljica je sa sinom Aleksandrom otišla u Nemačku. Nakon što je otkrio gde se nalazi kralj Milan je tražio od nje da mu vrati sina, što je ona nakon dugog protivljenja i učinila. Godinu dana kasnije zbog neuspeha koji je Srbija doživela u ratu protiv Bugraske i narušenog ugleda, kralj Milan je abdicirao.
Svoj život Natalija je nastavila u Francuskoj u dvorcu ''Sašino'', koji je dobio ime po njenom sinu Aleksandru (Saša). U to vreme društvo joj je pravila Draga Mašin, dvorska dama. Veruje se da su se tako Aleksandar i Draga Mašin upoznali i zavoleli.
NE PROPUSTITE
Natalija je bila protiv braka svog sina sa 12 godina starijom udovicom, a kasnije se ispostavilo i nerotkinjom.
Umesto čestitke sinu povodom venčanja, kraljica Natalija ga se putem pisma javno odrekla. Nisu imali priliku da se pomire jer je kralj Aleksandar, zajedno sa kraljicom Dragom ubijen u majskom prevratu 1903. godine.
Gubitak sina jedinca duboko je pogodio kraljicu Nataliju koja se potom povukla iz javnog života u jedan katolički manastir u Francuskoj. Kasnije je i sama primila katoličku veru. Umrla je sama u velikoj bedi i siromaštvu u manastiru Sen Deni 1941. godine. Počiva na groblju Lardi pored Pariza.
Uprkos nesuglasicama i svađama sa kraljem, narod je zavoleo i prihvatio Nataliju kao svoju kraljicu. Zvali su je ''srpskom majkom''. Brinula je o ranjenicima za vreme rata sa Bugarskom 1885. godine, pomagala je narodu i iskoristila je svoj uticaj da popravi mišljenje o Srbima i Srbiji koje je vladalo u Evropi.
