O ruskom mistiku Raspućinu i danas se svašta govori, a nemali broj priča odnosi se i na njegove seksualne avanture i mnogobrojnu decu koju je navodno imao. Ipak, ako je “otac Grigorij” i imao vanbračnu decu, Marija je rođena u njegovom jedinom zvaničnom braku.
Raspućinova žena zvala se Praskovia Fedorovna Dubrovina, i sa njom je izrodio sedmoro dece – Mikhaila, Anu, Grigora, Dmitrija, Matrionu, Varvaru i Paraskevu. Troje je poživelo do odraslog doba – Dmitri, rođen 1895, Matriona, rođena 1898. i Varja, rođena 1900. godine, piše Istorijski zabavnik.
Matriona je promenila ime u Marija kada se preselila u Sankt Peterburg 1913. godine kako bi bila sa ocem.
Baš kao što je nakon 1918. godine isplivalo na stotine, pa i hiljade, lažnih naslednika Romanovih, isto se desilo i sa naslednicima Raspućina. Nakon što je dinastija Romanovih srušena, a Raspućin ubijen, u jednom trenutku izgubio se trag Raspućinovoj deci.
Tako je Los Anđeles Tajms javljao da su Mariju i Varju usvojili rođaci carske porodice, a da su ih zatim odveli u Sibir. Prema nekim navodima, Varja je 1925. godine umrla od tifusa, dok je Dmitri 1933. godine umro usled dizenterije.
Tvrdila je da može da stupi u kontakt sa mrtvim ocem
Marija se, s druge strane, vratila u Sankt Peterburg, gde se udala za Borisa Solovijeva, oficira Belog pokreta. Postoji čak i sačuvani Marijin dnevnik, u kome je, između ostalog, zapisala i kako smatra ju je mrtvi Raspućin svojim javljanjem u snovima i naterao na udaju.
"Tata je ponovo govorio sa mnom… Zašto mi svi govore isto – da treba da volim Borisa, i da moram da ga volim? On mi se uopšte ne dopada," zapisala je Marija.
S druge strane, ni Boris nije bio oduševljen Marijom – u svom dnevniku zapisao je da “Marija nije bila dobra čak ni za seks”, jer je telo svake druge žene smatrao privlačnijim od njenog.
Marija i Boris imali su dvoje dece – Tatjanu i Mariju. Boris je 1926. godine umro od posledica tuberkuloze. Marija je nakon toga bila primorana da radi kao kabare plesačica.
Domaćica koja je postala krotiteljka lavova
Marija se 1930. godine priključila cirkusu braće Ringling kao krotiteljka lavova, i emigrirala je u Ameriku. Godine 1977. Marija je dala i intervju u kome je govorila o svom ocu i životu koji je vodila bez njega.
"Zašto ne bih bila krotiteljka lavova? Uostalom, već sam bila u kavezu sa boljševicima," prokomentarisala je u intervjuu svoju cirkusku karijeru Marija.
Knjiga “Žene iz cirkusa Amerike 1880 – 1940” navodi i da se Marija predstavljala kao “ćerka ludog sveca i osobe od poverenja pokojnog cara Nikolaja”, što implicira da je koristila ime svog oca kako bi se dodatno proslavila.
U lecima je pisalo i da Marija “izvodi magiju nad divljim zverima baš kao što je to njen otac radio sa ljudima”.
Marija se kratko zadržala u cirkusu – prestala je sa radom nakon što ju je medved napao. Nakon toga, udala se za jednog elektrotehničara. Od njega se razvela 1945. godine i zatim se zaposlila na brodogradilištu kao mehaničarka.
Očevo nasleđe
Marija je uspela da se izdržava svojim radom. Radila je u bolnici, davala je lekcije ruskog jezika i radila kao bejbisiterka pre svega kod ruske emigracije. Poslednjih godina života živela je Los Anđelesu od socijalne pomoći.
Marija je tokom čitavog života pokušavala da ubedi ljude u to da Raspućin nije bio “negativac”. U svojim sećanjima opisala ga je kao “jednostavnog čoveka sa velikim srcem i jakim duhovnim moćima koji je voleo Rusiju, Boga i Cara”.
U saradnji sa novinarom Patom Barhamom napisala je svoje memoare “Raspućin: Čovek iza mita”, objavljene 1977. iste godine kada je i umrla.
