Potencijalno opasni uticaji usamljenosti i izolacije na ljudsko zdravlje već su dokazani. Usamljenosti može povisiti nivoe hormona stresa i uzrokovati upale, a to može završiti kardiovaskularnim bolestima, artritisom, dijabetesom, demencijom ili čak pokušajima samoubistva.
Simptomi koje usamljene osobe mogu imati rastežu se od odbijanja obavljanja svakodnevnih aktivnosti poput kupanja i pripremanja obroka, nesanice, oslabljenog imunološkog sistema i ubrzanog pada kognitivnih sposobnosti. Sve to prerasta u neki oblik epidemije koji je u šest godina, koliko je trajalo istraživanje koje objavljuje svoje rezultate, odneo više života nego godinama pre.
Usamljenost bira najsnažnije ljude: Bore se kao lavovi, ali ove senke se ne mogu rešiti!
Isto istraživanje je došlo do zanimljivih saznanja o razlici između društvene izolacije i usamljenosti. Društvena izolacija označava ograničen broj interakcije i povezanosti s drugim ljudima, dok je usamljenost naša percepcija spomenute izolacije - tu se nalazi jaz između željenog i pravog stanja društvene povezanosti. Drugim rečima, osoba može biti okružena ljudima i osećati se usamljeno. Prema podacima iz 2012.godine, većina osoba koja se smatrala usamljenima, bili su venčani ljudi.
Više ne važi pravilo da će nas brak spasiti od usamljenosti, ili da bismo trebali više da izlazimo i družimo se s ljudima ako se tako osećamo.
Drugo iznenađenje bilo je otkriti da stariji ljudi nisu ti koji najviše osećaju usamljenost, već su se našli na drugom mestu. Ukupno 70 sudija u kojima je učestvovalo 3.4 miliona ljudi dokazalo je da se najusamljenije osećaju adolescenti i osobe ispod 30 godina starosti.
Društvena povezanost osnovna je ljudska potreba, čiji manjak može uzrokovati različita oboljenja, počevši od Alchajmerove bolesti ili depresije. Zbog toga se pokazala potreba za daljnjim proučavanjem uzroka socijalne izolacije i usamljenosti na zdravlje.
