Od rođenja Petra I Karađorđevića (1844-1921), omiljenog srpskog kralja i kasnije kralja Srba, Hrvata i Slovenaca, 11. jula se navršava tačno 170 godina.
Taj jubilej će biti obeležen u petak programom "Portret kralja Petra", koji čini izložba "Ratni dnevnik kralja Petra II Karađorđevića (1915-1916) i tribina o njegovom učešću u Balkanskim ratovića a predavač je istoričar Danko Leovac.
Program koji se održava u Kući kralja Petra na Senjaku biće završen koncertom građanske muzike s kraja 19. i početka 20. veka, na kojem će nastupiti Vera Milanković, klavir i sopran Ileana Milanković.
Petar Karađorđević je rođen 11. jula 1844, kao peto dete kneza Aleksandra Karađorđevića i kneginje Perside rođene Nenadović.
Bio je unuk vožda Prvog srpskog ustanka Đorđa Petrovića Karađorđa i ustaničkog vojvode Jakova Nenadovića.
Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu. Posle zbacivanja sa prestola njegovog oca kneza Aleksandra 1858. godine živeo je i školovao se u Švajcarskoj i Francuskoj, između ostalog na vojnoj školi Sen-Sir.
Kralj Petar I koji je vladao u specifičnim vremenima preloma, tokom balkanskih i Prvog svetskog rata, u narodu je ostao zapamćen kao Kralj Oslobodilac, docnije prozvan i Kralj Ujedinitelj, važio je za skromnog, nepretencioznog, čoveka, pa ga je narod najčešće nazivao samo Čika Pera.
Bavio se i slikarstvom, a poznato je i da je na srpski jezik preveo poznati esej Džona Stjuarta Mila "O slobodi".
Učestvovao je u francusko-pruskom ratu 1870/71. i zbog ispoljene hrabrosti odlikovan je najvišim francuskim ordenom "Legija časti", koji je, što je zaista retko među modernim vladarima, zaslužio na ratištu.
Pod imenom Petar Mrkonjić, komandovao je u bosansko-hercegovačkom ustanku protiv Turaka 1875. i 1876. godine ustaničkim odredom u Bosanskoj krajini. Četovao je pod pseudonimom Petra Mrkonjića, legendarnog hajdučkog vođe iz tog kraja.
Ime Mrkonjić Grad koji nosi varošica u Republici Srpskoj, predstavlja daleki odjek patriotskih aktivnosti potonjeg srpskog kralja.
Pošto su u Majskom prevratu 1903, tragično stradali kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga, srpski parlament ga je juna te godine izabrao za kralja. ""Želim da budem pravi ustavni kralj Srbije"", naglasio je kralj Petar u proglasu tokom polaganja zakletve.
Bio je kralj Srbije od 1903. do 1918. i potom Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca do smrti 1921. godine, mada je, kao regent od 1914. stvarni vladar bio prestolonaslednik Aleksandar.
Najčešsće se ističe da je njegova vladavina bila obeležena razvojem parlamentarne demokratije, bukvalno shvatane kao retko gde u tadašnjoj Evropi, opštim ubrzanim privrednim i kulturnim napretkom i slobodom štampe.
Tokom Petrove uprave ojačane su političke i kulturne veze s južnoslovenskim narodima pod Austrougarskom i Srbija je postala, kako se govorilo, Pijemont Južnih Slovena, ideal ustavnog uređenja i neka vrsta “ostrva slobode” kojem su mnogi težili.
Tokom Prvog svetskog rata i tragičnog povlačenja 1915. godine, kralj Petar I Karađorđević zajedno sa svojom vojskom i narodom prešao je preko planinskih bespuća do jadranske i jonske obale.
Ipak dočekao je ostvarenje velikog sna 1918. godine kada je stvorena, posle konačne pobede i oslobođenje Srbije, nova zajednička Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca.
Kralj Petar I Karađorđević, umro je, kako se često ističe, na gvozdenom vojničkom krevetu, u skladu sa vojničkom tradicijom Karđorđevića, a sahranjen je u njegovoj zadužbini, crkvi mauzoleju, na Oplencu, čijoj je izgradnji posvetio poslednje godine života.
Njegovo ime nose najstarija osnovna škola Srbiji, u centru Beograda, Zadužbina na Oplencu i jedna od najstarijih ulica u centru glavnog grada
Ulice kralja Petra imaju i Kragujevac, Mladenovac, Aranđelovac, Banjaluka i mnogi drugi gradovi, bulevar s njegovim imenom je u Novom Sadu...
Kuća kralja Petra na Senjaku u Beogradu, u kojoj je proveo starost, danas je kulturni centar gradske opštine Savski venac a namera je da se u tom prostoru trajno formira i kraljeva Spomen soba.
