Kada žena rodi dete, ona se po prirodi stvari okreće prema bebi i posvećuje joj svoju pažnju. To je prirodan proces jer majka ulazi u simbiozu s detetom, što znači da se ponaša kao da je dete deo njene ličnosti. Dok je tokom trudnoće dete bilo deo njenog tela, ona, nakon porođaja, nastavlja da se ponaša kao da je dete deo nje, kao deo njenog Ja. Psihička simbioza znači da se majka i beba, to jest malo dete, ponašaju kao da su celina, kao da su jedna ličnost. Intenzivna faza simbioze traje do detetove treće ili četvrte godine.
Emotivno zreli muškarac prihvata simbiotski odnos majke i deteta kao nešto što je prirodno i brine se da zadovolji potrebe i majke i deteta. Ako je muž pre rođenja deteta bio na prvom mestu kod supruge u smislu njene pažnje, sada prihvata da je dete na prvom, a on na drugom mestu.
Nespreman za novu ulogu, on ne prihvata promenu u odnosu koju je donelo rađanje deteta, gubitak ženine pažnje i ljubavi doživljava kao odbacivanje i često reaguje ljubomorom
