Kralj Petar I Karađorđević se prilikom posete ruskom caru Nikolaju raspitivao o mougćnosti ženidbe svog sina kraljevića Aleksandra i velike kneginje Tatjane Romanove.
Ubrzo su u Rusiju stigli i kralj Petar i kraljević Aleksandar gde ih je car Nikolaj i lično upoznao sa svojom ćerkom čiju ruku je obećao srpskom prestolonasledniku.
Od samog početka njihovog poznanstva bilo je očigledno da su se razvile velike emocije i privlačnost između Aleksandra i Tatjane. Počeli su jedno drugom da pišu pisma i to je trajalo i sve vreme tokom Prvog svetskog rata koji je počeo jula iste 1914. godine.
Usled napada Austrougarske na Srbiju i objave rata Nemačke i Austrougarske carskoj Rusiji, planovi o venčanju regenta Aleksandra i velike kneginje Tatjane bili su odloženi do okončanja ratnih sukoba. Očekivalo se da će pobeda ruske i srpske vojske u tom ratu biti krunisana trajnim spajanjem ruske carske porodice Romanova i srpskog kraljevskog doma Karađorđevića.
Aleksandar i Tatjana su ostali u kontaktu sve do mučkog ubistva ruske carske porodice 17. jula 1918. godine u Jekaterinburgu. Na vest o ubistvu carske porodice i smrti svoje buduće supruge i srpske kraljice, regent Aleksandar je u Solunu doživeo pravi nervni slom.
Pojedini ljudi iz njegove pratnje su čak u tim trenutcima pomislili da postoji opasnost da izvrši samoubistvo pa su se dali u to da nekako pokušaju da ga uteše. Međutim, već naviknut na strahote koje je preživljavao sa svojom vojskom, budući kralj se ubrzo oporavio i vratio obavezama kao glavnokomandujući vojske na Solunskom frontu.
Na žalost, Tatjana Romanova nikad nije postala srpska kraljica a pitanja "šta bi bilo kad bi bilo" se uvek u ovakvim situacijama nameću. Možemo samo da pretpostavimo kako bi izgledalo to venčanje nakon velike ratne pobede, kako bi kraljica iz roda Romanova živela među Srbima i rodila budućeg srpskog kralja i kako bi taj brak uticao na spajanje najbrže rastuće svetske sile carske Rusije i naše zemlje koja bi uživala veliki ugled i poštovanje.
