Čin venčavanja sa krvnim srdonikom među kraljevskim i plemićkim porodicama postoji od kako je sveta i veka.
U teoriji ova praksa ima savršenog smisla - udati se za rođaka, održati lozu "čistom" tako što će se roditi deca između bliskih srodnika i ukoliko dođe do spora unutar porodice oni se brzo i lako rešavaju - uglavnom još jednim brakom. Ipak u stvarnosti, kako se ispostavlja, ova praksa može je ostavljala brojne posledice koje su dovodile u pitanje opstanak čitavih dinastija.
Medicina je utvrdila, da incest dovodi do brojnih bolesti i deformiteta, stoga ne čudi podatak da je broj smrtnosti dece u kraljevskim porodicama mnogo veći nego među pripadnicima opšte populacije. A ovo su neki od najpoznatijih primera incesta među plemstvom koji su doveli do ozbiljnih posledica:
1. Karlos II od Španije
Stotinama godina, dinastija Habzburg je bila jedna od najmoćnijih porodica u celoj Evropi. Svoju dinastiju su osnovali još u XIII veku, a vladali su Austrijom, Španijom i Svetim rimskim carstvom sve do početka XX veka. Čak je i kraljica Francuske Marija Antoaneta, poticala iz ove loze. Većina članova ove dinastije bila je u toliko bliskom srodstvu da je to na kraju rezultiralo njihovom propašću, piše National Geographic.rs.
Incest je kod većine prouzrokovao mnošotvo mentalnih poremećaja, ali i fizičkih deformiteta poput habzburške vilice - prevelike i "izbačene" vilice i jezika, što im je otežavalo da jedu i govore. Ovaj deformitet je bio najuočljiviji kod poslednjeg habzburškog kralja Španije Karlosa II, koji je pored spomenutog problema imao problem i sa hodom ali i sa reproduktivnim zdravljem. Naime, nakon što se dva puta ženio utvrđeno je da on ne može da ostvari potomstvo, što je prema mišljenju stručnjaka posledica incesta. Kada je umro 1700. godine u svojoj 39. godini, sa njim je zvanično okončana vladavina hazburške dinastije u Španiji.
2. Ferdinand I od Austrije
Još jedan član dinastije Habzburga i sin bliskih rođaka cara Franca I i Marije Terezije, Ferdinand I je rođen 1793. godine. Ubrzo je ustanovljeno da boluje od hidrocefalije, još jedno uobičajeno stanje od kog su patili pripadnici njegove loze. Drugim rečima njegova lobanja je usled abnormalnog skupljanja likvora u mozgu trpele tzv. kompresije, usled čega je dolazilo do oštećenja. Pored toga imao je i habzburšku vilicu, ali i epilepsiju. Uprkos svojoj slabosti, on je insistirao na tome da bude prestolonaslednik kako bi održao kraljevsku lozu i principe nasleđivanja krune.
Tokom svog života vladao je Ugarskom, Austrijom, Češkom, Lombardijom i Venecijom, ali zbog brojnih invaliditeta nije direktno kontrolisao svoje teritorije. Na opšte iznenađenje svih, vladao je punih 18 godina i umro u 82. godini. Nakon njegove vladavine, nijedan drugi Habzburgovac nije krunisan za kralja Bohemije.
3. Britanska kraljica Viktorija
Većina evropskih kraljevskih porodica iz XIX i XX nalazi se u nekom srodstvu sa kraljicom Viktorijom, a poznato je da je njena ćerka princeza Alisa od Velike Britanije majka poslednje ruske carice Aleksandre Romanov, a njen praunuk vojvoda od Edinburga. Ipak, činjenica koja je najrelevantija u ovom slučaju je da su njeni preci nastali iz incesta i da je od jednog od njih nasledila hemofiliju.
Hemofilija je nasledna bolest koagulacije krvi od koje uglavnom obolevaju muškarci, dok su žene prenosioci bolesti. Na ovaj način, ona je svojim potomcima prenela gen koji se dalje proširio čitavom Evropom. Iako ona sama nije značajno patila od ove bolesti, jedno njeno dete i petoro unučadi je preminulo usled komplikacija izazvanih ovim poremećajem.
4. Cesarević Rusije Aleksej Romanov
Aleksej Romanov je bio unuk kraljice Viktorije, a kao što je već pomenuto, ona je bolovala od onoga što je postalo poznao kao "kraljevska bolest" tj. hemofilije. Gen je prenela na ćerku - a onda i na unuka. Njegovi česti napadi krvarenja bili su toliko opasni po život da je njegova majka, carica Aleksandra, potražila pomoć od sveštenika Grigorija Raspućina.
Raspućin je vremenom stekao ogroman ugled na kraljevskom dvoru zbog svojih napora da spase Alekseja od bolesti. Aleksandra i njen muž i car Nikolaj, bili su sigurni da njegovi tretmani pomažu njihovom sinu. Međutim, aristokrate i ljudi bliski kraljevskoj porodici nisu bili toliko sigurni u to. Raspućinov ugled je bio ukaljan glasinama o alkoholizmu i promiskuitetu, ali i o praktikovanju okultizma. Sve ovo je izazvalo nezadovoljstvo među plemstvom i narodom, a nered i nezadovoljstvo su rasli sve dok nisu kulminirali 1917. godine.
5. Egipatski faraon Tutankamon
Kraljevski incest nije smišljen u Evropi, tragovi o njemu se mogu naći čak i udrevnom Egiptu. Kako u mitologiji u kojoj se boginja Izida udaje za svog brata Ozirisa kako bi održala svoju lozu čistom, tako i među faraonima koji su sledili ovu tradiciju u stvarnom životu. A najpoznatiji primer incesta među njima je Tutankamon, koji je u bio veoma krhko i bolešljivo dete. Analizama njegovog skeleta i DNK zapisa utvrđeno je da je rođen iz incesta među bliskim srodnicima i da je zbog toga imao problema sa kukovima, hodom i rascepljenom usnom.
Danas je popularna teorija da ovaj dečak faraon nije umro jer ga je neko ubio, već zato što je imao kompromitovan imunitet kao rezultat incesta - zbog čega njegovo telo nije moglo da se izbori sa nekrozom stopala u kombinaciji sa malarijom i drugim infekcijama koje su ga mučile. Uprkos slabom zdravlju,faraon Tutankamonse oženio, baš kao i njegov otac, svojom sestrom i sa njom dobio decu koja nisu preživela.
6. Rimski car Kaligula
Neron možda jeste najozloglašeniji od svoh rimskih careva, ali nije bio jedini u čije mentalno zdravlje se sumnjalo. Kaligula, koga su mnogi optuživali za incestuozne odnose sa svojim sestrama, vodi poreklo iz porodice koja je praktikovala venčavanje između rođaka - kako bi zadržali novac, moć i "čistoću" krvne linije. Njegovu vladavinu definisale su i požuda i ludilo, a mnogi tvrde da je glavni krivac za ovakvo ponašanje upravo incest.
Antički izvori su beležili kako je vršio mnoga monsturozna dela, poput primoravnja roditelja da gledaju mučenja i pogubljenja njihove dece, tvrdnji da je bog zbog čega je naredio izgradnju mosta između Zevsovog hrama i svoje palate da bi se sastajao sa njim i mnoge druge. Ipak, mnogi stručnjaci danas smatraju da su ove tvrdnje preuveličane, ali da je verovatno bolovao od epilepsije temporalnog režnja, hipertireoze ili Vilsonove bolesti - naslednihg poremećaja koji izazvaju mentalnu nestabilnost.
