Hans Kristijan Andersen imao je brojne fobije, ali najviše je strahovao od prividne smrti i situacije u kojoj bi bio živ zakopan. Da takav strah nije u potpunosti bezrazložan, pokazuje i ovaj slučaj:
Slučaj o kojem danas pišemo pokazuje da proglašenje smrti nije tako sigurno kao što se misli. Uprkos napretku medicine još uvek se događa da osobe budu proglašene mrtvima, a da to zapravo nisu. Sindrom prividne smrti poznat je i kao Lazarov sindrom.
Reč je o pacijentima kod kojih se utvrdi klinička smrt, a koja znači da je došlo do prekida rada srca i disanja. Fenomen je dobio ime prema biblijskom liku Lazaru, kojega je Isus Krist, navodno, vratio iz mrtvih, četiri dana po smrti. Iako je ovaj sindrom postojao kroz istoriju on je tek opisan 1982. i od tada je zabeležen veći broj ovakvih slučajeva.
Klinička smrt i buđenje pre kremacije
Slučaj kojega ćemo danas predstaviti, i koji je vezan uz Lazarov sindrom, dogodio se u istočnokineskoj pokrajini Zhejiang 2016. godine. Beba koja je rođena prerano, nakon što je provela nekoliko nedelja na intenzivnoj nezi, otišla je s ocem kući. Međutim, samo nekoliko dana kasnije stanje novorođenčeta se naglo pogoršalo, zbog čega ga je otac Jin Huan Lu odveo ponovo u bolnicu. Doktori su morali, nažalost, proglasiti smrt zbog zastoja srca. Otac je pre predaje tela u mrtvačnicu svog sina obukao višeslojno i umotao mu dodatno telo u ćebence, a što mu je, čini se, spasilo život. Nakon što je beba bila 15 sati u hladnjači na -12 stepeni Celzija, osoblje mrtvačnice u Pan’anu je tokom priprema za kremaciju uočilo da je dete živo.
Pretpostavlja se da je ovaj sindrom znatno učestaliji, ali se retko prijavljuje. Razlog tome je pravne prirode budući da bi česta prijavljivanja dovela u pitanje profesionalnost lekara, koji se bave reanimacijom. Ovakvi slučajevi postavljaju i škakljivo pitanje je li smrt nastupila zato što su lekari prerano odustali od reanimacije. Ono što najviše zabrinjava je da pacijenti koji su tobože umrli, možda nikada nisu ni bili mrtvi, kako navodi Medical News Today.
U osnovi pravi pokazatelj smrti je onaj biološki vezan uz kraj moždane aktivnosti. Kao najučestaliji uzroci lažne kliničke slike smrti jesu hipotermija i različiti neurološki poremećaji. Slučajevi poput ovog pokazuju da nije bezrazložno bojati se ovakvog ishoda. Preporuka je medicinskih autoriteta da se nakon smrti, pacijent prati još nekih 10 minuta jer se u tom roku cirkulacija obično naglo vraća.
Tu postoji još jedna komplikacija, a to je da se zbog transplantacije čeka znatno kraće, u roku između dve i pet minuta po proglašenju smrti jer što više vremena prođe od kada telo ostane bez cirkulacije manja je verovatnost da će organ biti funkcionalan u telu novog primaoca.
