Jovan Dučić je srpski i jugoslovenski književnik, akademik i diplomata koji je uspešno službovao preko tri decenije u nekoliko gradova.
Svoju prvu zbirku pesama objavio je 1901. godine u Mostaru u izdanju časopisa "Zora", dok je druga objavljena tek sedam godina kasnije u Beogradu. Pisao je dosta i u prozi, a možda najpoznatije delo koje je ostalo iza njega je "Blago cara Radovana".
Što se tiče godine njegovog rođenja, tu postoje određene nejasnoće. Deo istoričara navodi da je Dučić rođen najverovatnije 1872. godine u Trebinju, dok se drugi dvoume da li je to ipak bilo 1874. I datum njegovog rođenja je sporan, pa tako "Vikipedija" navodi da bi mogao da bude 15. jun ili 15. jul, a prema nekim skorijim dokumentima i 17. februar 1871. SANU međutim, kao datum rođenja navodi 5/17. februar 1871. godine.
Preminuo je 7. aprila 1943. u Geriju, a njegovi posmrtni ostaci preneseni su iste godine u portu srpskog pravoslavnog manastira Svetog Save u Libertivilu, u Američkim Sjedinjenim Državama. Njegova poslednja želja da bude sahranjen u njegovom rodnom Trebinju ispunjena je 22. oktobra 2000. kada su njegovi ostaci položeni u Hercegovačkoj Gračanici.
Povodom rođenja ovog velikog srpskog pesnika, prenosimo njegovu pesmu "Zaborav".
Zaborav je mirno umiranje srca, Bezdušno i bolno odricanje ćutke; Prezrivi dah smrti u duši što grca; Zaborav to znači mreti na trenutke.
Ko zna suze stvâri koje ostaviše? Dvostruku smrt groblja gde suza ne kapi? Bol imenâ koja ne pominju više? Krik zaboravljenih ljubavi što vapi?
I strašno ćutanje natpisa sa stene, Što posta nečitljiv? I prokletstvo nemo Reči, što sad čame, neprotumačene? Tugu trave putem kud sad ne idemo?
Ko zna plač idola pod zemljom? Ko znade Kletvu molitava zamuklih? I rane Nepamćene sreće i prestale nade? I gorčinu jedne suze ubrisane?
Zbirka: Pesme ljubavi i smrti
"Žena ne voli ljubav koju uviđa, nego koju nagađa".
"Žena vas najviše voli kad ima da ona prašta vama, a ne vi njoj".
"Čovek je zaljubljen samo u lepotu, bilo stvarnu ili uobraženu; bilo telesnu ili duhovnu".
"Ljubav je i dokaz inteligencije, jer čovek bez ideja i prostak bez vaspitanja ne mogu biti zaljubljeni, pošto je ljubav najveća mudrost i najfinija duševnost".
"U ljubavi ne stradaju ljudi koji su mekog srca nego naprotiv, najčešće stradaju baš oni koji umesto srca unose svoju grubu sebičnost, svirepu želju da osvoje i potrebu da despotski zavladaju".
"Samo se u ljubavi i u smrti ljudi mogu izjednačiti, i da poslednji stigne prvog".
"Sve što je duboko, izgleda na dnu tamno i neveselo".
"Kad bi mladost imala filozofiju staraca, na svijetu ne bi bilo nijednog sunčanog dana".
"Mnoge su mlade žene ponosne na svoju vrlinu, ali je vrlo malo ostarelih žena koje se svoje vrline sećaju sa preteranim ponosom".
