Sveti Porfirije, veliki arhipastir rodio se u Solunu u imućnoj porodici. Do dvadesetpete godine živeo je u rodnom gradu, da bi se potom preselio u Misirsku pustinju.
U pustinji se Porfirije i zamonašio.
Sa vernim drugom, inokom Markom Porfirije je posetio Svetu Zemlju gde se, nedaleko od Jerusalima podvizao pet godina u pešteri. Za to vreme, Porfiriju su noge oslabile te nije mogao da hoda, međutim nije dozvolio da ga to spreči da posećuje službe Božje, pa je tako u crkve odlazio puzeći na kolenima.
Jedne noći pak, Porfiriju se u snu javi Gospod koji ga je iscelio te on ponovo prohoda.
Porfirije je bio izabran za episkopa u Gazi u kojoj je zatekao samo 280 hrišćana, dok su svi ostali bili fanatični idolopoklonici.
Malo po malo, trudom i radom, Porfirije ih prevede u Hrišćanstvo, a za to vreme, neretko je putovao u Carigrad kod cara Arkadija i patrijarha Jovana Zlatoustog, ne bi li tražio od njih pomoć, koju je i dobio.
Hramovi idola su zatvoreni, kumiri porušeni a sazidana je velelepna crkva sa čak 30 mermernih stubova.
Porfirije je preminuo 421. godine naše ere, tek nakon što je uspeo da vidi grad Gazu kao prekrštenu i u hrišćanskoj veri, u kojoj mu počivaju mošti.
Molitva svetom Porfiriju:
"Istina stvari objavi te stadu tvome kao pravilo vere, obrazac krotosti i učitelja uzdržanja. Zbog toga si smirenjem stekao visoke počasti, a siromaštvom bogatstva: Oče Porfirije, moli Hrista Boga da spase duše naše".
