KAKO JE VLADIKA GRIGORIJE REŠIO DA SE ZAMONAŠI: Desilo se na Ostrogu, a pored njega je bio njegov duhovni otac

Vladika Grigorije veoma je cenjen i voljen u našem narodu. Njegove savete za razrešenje mnogih nedoumica koje muče vernike pažljivo pratimo na društvenim mrežama koje vladika redovno ažurira.

Ali kako je izgledao životni vladike Grigorija Durića?

Grigorije Durić je rođen 1967. godine u Varešu. Odrastao je u srpskoj pravoslavnoj porodici u selu Planinica. Kako je jednom prilikom ispričao, njegov deda sa majčine strane je bio pripadnik Kraljeve garde, te je tokom Drugog svetskog rata zarobljen i odveden u logor u Nemačkoj, piše Bigrafija.org.

Rani gubitak oca je ostavio traga i na njega, kao i na starijeg brata Stanislava, koji je kasnije postao sveštenik. Premda je rođen u centralnoj Bosni i deo svog života proveo u Beogradu, episkop Grigorije je oduvek isticao da se najbolje i najlepše oseća u Hercegovini. Vladika Grigorije pažnju javnosti izaziva, ne samo svojim otvorenim i jasnim stavovima o mnogim pitanjima, nego i zbog ljubavi prema sportu, konkretno fudbalu, košarci, tenisu, stonom tenisu i boksu. Ne krije da je oduvek bio vatreni navijač Crvene zvezde, te da je prisustvovao utakmici sa Dinamom na zagrebačkom Maksimiru koja se smatra nezvaničnim početkom rata na području bivše Jugoslavije.

Pored fudbala, Grigorije rado igra košarku i tenis, a jedno vreme je tvrdio da bi se u stonom tenisu mogao takmičiti sa profesionalcima. Jedna od njegovih velikih strasti je boks, mada se mnogi slažu da mu ni skijanje nije strano.

Odluku da postane monah doneo je polovinom 1992. godine. Zamonašen je 23. juna iste godine u manastiru Ostrog i dobio ime Grigorije. Odatle je sa episkom Atanasijem Jevtićem, njegovim duhovnim ocem, otišao u manastir Uspenja Presvete Bogorodice Tvrdoš kod Trebinja.

U čin jerođakona Grigorije je rukopoložen 17. jula 1992. godine, a 19. avgusta iste godine je postao jeromonah. Durić je 12. maja 1996. godine postao iguman manastira Tvrdoš, a godinu i po dana kasnije dobio je čin arhimandrita. Na redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve koje je održano od 13. do 15. maja 1999. godine Grigorije je izabran za vikarnog episkopa humskog pri Eparhiji zahumsko-hercegovačkoj.

Kada je episkop Atanasije odlučio da se povuče održano je vanredno zasedanje Sabora SPC na kome je Grigorije izabran na upražnjenu eparhijsku katedru. Po blagoslovu tadašnjeg patrijarha Pavla mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije Radović je 3. oktobra 1999. godine ustoličio Grigorija na vladičanski tron Hercegovačke eparhije.

S obzirom na to da je tokom rata u Bosni i Hercegovini uništeno 36 crkava, 12 parohijskih domova, vladičanski dvor u Mostaru, vladičanska kuća u Dubrovniku i manastir Žitomislić, dok je na desetine verskih objekata bilo oštećeno, vladika Grigorije je imao nezahvalan zadatak da obnovi svoju eparhiju.

Zahvaljujući sveštenstvu i vernicima, ali i dobrim odnosima Grigorija sa srpskim političarima i privrednicima, mnoge bogomolje su obnovljene. Osim toga, obnovljeni su vinogradi i poljoprivredno zemljište, a Eparhija zahumsko-hercegovačka je postala vlasnik hotelskog preduzeća Platani DV, te Podruma manastira Tvrdoš. Prema pisanju medija manastir Tvrdoš je ima vlasničke udele u poljoprivrednim preduzećima Popovo polje i Agrokoop. Na kritike da je ulogu verskog vođe zamenio ulogom menadžera i biznismena vladika Grigorije je odgovarao da je nasledio eparhiju u vrlo teškom momentu, kako za vernike, tako i za sveštenstvo i monaštvo, te je morao da traži načine da se obnovi život u Hercegovini u svakom smislu te reči. Zato je, kaže, umesto da traži od vernika priloge, odlučio da iskoristi blagodati zemlje i klime u Hercegovini kako bi se život tamo vratio.

Pored obnove crkava, manastira, škola i bolnica, vladika Grigorije se bavio i pomirenjem naroda u Bosni i Hercegovini. Tako je jedno vreme vršio funkciju predsedavajućeg Međureligijskog vijeća u Bosni i Hercegovini. U periodu od 17. do 23. septembra 2016. godine zajedno sa predstavnicima ostalih verskih zajednica je obišao mesta stradanja srpskog, hrvatskog i bošnjačkog stanovništva Tomašica, Gradina Donja i Uzdol. Grigorije je obavljao i dužnost episkopa zamenika mitropolita dabrobosanskog Nikolaja Mrđe, te nekoliko puta bio član Svetog arhijerejskog sinoda Srpske pravoslavne crkve.

Izbor za Episkopa nemačkog

Na redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske Pravoslavne Crkve koje je održano u maju 2018. godine izabran je za eparhijskog arhijereja Eparhije frankfurtske i sve Nemačke, koja je kasnije promenila ime u Eparhija diseldofrska i nemačka. Grigorije je ustoličen 16. septembra 2018. godine u Hramu Svetog Save u Diseldorfu.