Risto Đogo je svaki Dnevnik završavao je sa 3 prsta u vazduhu ne sluteći jezivu smrt: Njegovo telo pronađeno je u Drini

Risto Đogo je široj javnosti najviše postao poznat po svom izveštavanju u toku rata u Bosni i Hercegovini. Već u aprilu 1992. godine učestvuje u osnivanju Srpske novinske agencije (SRNA), zatim i Srpskog radija i Srpske radio-televizije (SRT, jedno vreme nosila naziv "Kanal S"). Pored organizacionog rada, Đogo se pojavljivao i kao ratni reporter, ali i kao voditelj informativne emisije Dnevnik SRT-a

Kao voditelj Dnevnika, naročito je zapamćen po završnicama u kojima je na šaljiv, sarkastičan ili ironičan način prikazivao događaje iz rata, ismejavao poteze muslimanskih (danas: bošnjačkih) političara, ali i režima Slobodana Miloševića. Ti skečevi su mu doneli veliku popularnost u srpskom narodu, ali i omrazu kod Hrvata i Muslimana.

Međutim, njegova smrt, krajem 1994. godine, mnoge je iznenadila. Naime, njegovo telo pronađeno je u Drini, 12. septembra 1994. Uprkos tome što zvanični izveštaji govore o njegovoj smrti kao o nesrećnom slučaju, mnogi i danas veruju da je Đogo ubijen.

Teorije o smrti

Njujorški "Times", istražujući njegovu pogibiju, započeo je tekst rečenicom: "Risto Đogo, glavni i odgovorni urednik Televizije Republike Srpske, nije u noći između 9. i 10. septembra 1994. pao s visoke terase zvorničkog hotela "Vidikovac" u Drinu i udavio se. On je ubijen."

Naime, Đogo je pozvan da bude voditelj programa u Sportskoj dvorani u Zvorniku. Nakon koncerta Đogo je došao na večeru u motel "Vidikovac". Sedeo je za stolom sa Guzinom kada su ga pozvali da pomeri kola. Veruje se da je pijani Đogo pao s terase Vidikovca i utopio se u Zvorničkom jezeru.

Njegov sin, nedavno je ocu posvetio emotivnu poruku.

"Svake godine njegove smrti se sete neprijatelji i mi, njegova porodica. Seća ga se i narod koji čini Otadžbinu. Živiš, tata…" Napisao je 12.09. 2023. godine i opomenu srpskom rodu, veliki sin, svog velikog oca, protojerej stavrofor Darko Ristov Đogo.

Ljudi su ga upamtili kao velikog patriotu. Dnevnik je najčešće počinjao rečenicom "Pomaže Bog", a završavao je sa podignuta tri prsta u vazduhu.

Bonus video: