Srpski odbrambeni pas: Stvoren da zaštiti svog gospodara od svakog zla! Čuva kuću, ali i sam život!

Srpski Odbrambeni Pas (S.O.P.) je nastao u dalekoj prošlosti srpskog naroda. Na kraju poslednjeg ledenog doba, Balkan, prapostojbinu srpskog naroda, naseljavali su preci današnjih Srba-Stari Sorabi. Taj arhaični narod verovao je da je sve što je u prirodi dobro, dolazi od svetlosti sunca, a sve što je u čoveku dobro, nastaje od istine, pravde i samilosti, piše na sajtu srpskiodbrambenipas.net

Moralni sjaj u čoveku morao je biti saglasan sunčevom sjaju u prirodi. Tako su zbog saglasja moralnih i kosmičkih znakova u sebi, nazvani sorabima (reč “so” znači sunce, a “rabiti” činiti) ljudi sačinjeni od sunca. Kelti su u to doba dolazili sa istoka, stare Sorabe nazivali su divovima (div na keltskom označava svetlost), dakle narod svetlosti. Stari Sorabi su bili nadaleko čuveni i po svojim stadima crnih bikova koja su napasali na sočnim dolinama balkana.

Možda će vam se učiniti čudnim, zbog čega “narod svetlosti” gaji crne bikove? To je zato što crna boja najbolje upija sunčeve zrake i pretvara ih u toplotu. Sve ovo upućuje nas na zaključak da su Stari Sorabi poznavali potpuni sklad prirodne ekonomije. Zapadni narodi su zaboravili istinsko značenje crne boje proglasivši je bojom smrti i bojom žalosti, dok je u Kini, u zemlji u kojoj su i danas očuvana drevna znanja, crna boja-boja sreće.

U to vreme i u tom prirodnom okruženju, kod Starih Soraba nastaje prva rasa pasa koja je preteča današnjih mastifa i moloskih pasa-pas Starih Soraba.

Za nastanak jednog takvog psa, pre svega moćnog i neustrašivog javila se praktična potreba. Naime, Evropu toga doba još uvek su naseljavali lavovi, tigrovi i druge opasne zveri i grabljivice koje su pričinjavale velike štete stadima, a narod držale u permanentnom stahu.

U nemogućnosti da se efikasno suprostave tim opakim grabljivicama, Stari Sorabi direktno od pećinskog vuka odgajaju pse koji će biti sposobni da pruže zaštitu, a po potrebi i odbrane stoku ili gospodara od bilo koje zveri.

U čast i zarad slave davnih predaka srpskog naroda koji su bili i prva civilizacija morala na svetu, rekonstruisao sam psa Starih Soraba iz rasa pasa u kojima se još nalazio gen tog psa kao i od balkanskog sivog vuka koji vodi poreklo od pećinskog vuka starih soraba. Kasniji potomci Starih Soraba, Staromakedonci i Nemanjićki Srbi koristili su te iste pse u svojim vojnim pohodima. Najpoznatiji staromakedonac u istoriji, Aleksandar Veliki vodio je te pse u pohod na Persiju.

Inače poslednja bitka u kojoj su Nemanjićki Srbi koristili ove pse kao vojne jeste bitka na Kosovu. Strategija turske vojske je bila da jahačima na kamilama probiju prve redove srpske vojske i naprave pometnju u srpskim bojnim redovima. Zatim bi brojčano trostruko nadmoćnija turska vojska brzo i lako iskasapila srpske vitezove i tako bi sa veoma malim gubicima izvojevali veliku pobedu. Međutim, u tom trenutku, Srbi pod komandom braće Jugovića puštaju strašne pse starih soraba (u narodnim pesmama opevane kao ljute lavove) na turske kamile da bi u kontraudaru srpske konjice Vojvoda Miloš Obilić stigao i do samog sultana i pogubio ga.

U tom presudnom trenutku bitke i istorije srpskog naroda, Vuk Branković se povlači sa bojnog polja sa teškim oklopnicima ostavljajući izmorene srpske vitezove da ih nadjača mnogobrojnija turska vojska.

Srpski odbrambeni pas ima dvine osobine: savršena forma, krzno koje je otporno na sve vremenske prilike i neprilike našeg podneblja i njegove plemenite psihičke osobine: vernost, hrabrost, odanost...