Srpska pravoslavna crkva slavi uspenje Presvete Bogorodice, Veliku Gospojinu, jedan od dvanaest najvećih hrišćanskih praznika.
Ovaj praznik predstavlja uspomenu na smrt Bogorodice koja se, prema jevanđeljskom predanju, na sutrašnji dan "vaznela na nebo". Obeležavanje Uspenja Presvete Bogorodice, koje je ustanovljeno po želji cara Mavrikija 528. godine, slavi se uvek 28. avgusta.
Pravoslavni kanoni nalažu da se Uspenje Bogorodice slika na zapadnim zidovima pravoslavnih manastira, a u Žiči koja je zadužbina Nemanjića s početka 13. veka, freska Uspenja predstavlja Hrista koji, zagledan u telo Bogorodice na odru, u naručju drži njenu novorođenu dušu.
Veliku Gospojinu, koja proslavlja spomen završetka zemaljskog života Presvete Bogorodice, deo vernika slavi kao svoju krsnu slavu. Kao esnafsku slavu obeležavaju je užari u leskovačkom i platnari u niškom kraju.
Prazniku predstoji dvonedeljni post, pa se na Veliku Gospojinu pre svega žene sa decom, pričešćuju zbog verovanja da je Velika Gospojina praznik žena i majki.
Velika Gospojina je hrišćanski praznik na koji se ne radi, već vernici provode dan u prirodi, obično kraj izvora na kojom se umivaju pre sunca.
U nekim krajevima Srbije veruje se da je vreme između dve Gospojine Velike i Male, koja je 21. septembra, idealno za branje lekovitih biljaka.
Prema jednom predanju, Bogorodica je živela 60 godina, prema drugom umrla je sa 72, ali je svakako nadživela svog sina i kao svedok mnogih slavnih događaja, nastavila njegovu misiju.
