Ljubavna priča koja nosi veliku tragediju sa sobom jeste ona između čuvenog Laze Kostića i Lenke Dunđerski. Unutrašnje bitke, strah i čežnja zaljubljenog para preplitali su se formirajući vanvremesnku ljubav.
Plod ove velike i dramatične romanse sa kobnim krajem je i najlepša srpska ljubavna pesma "Santa Maria della Salute", kojom je tada već ostareli somborski poeta zapravo podigao Lenki neprolazni i veličanstven spomenik.
Jelena Lenka Dunđerski bila je ćerka Lazara Dunđerskog, ponos svoje bogate i ugledne porodice, a krasila ju je izuzetna lepota i pamet, piše Istorisjki zabavnik.
Laza i Lenka sreli su se u Čelarevu, 1891. godine, dok su sve više počeli da provode vreme zajedno, nakon čega su se zbližili. Kada su se upoznali, Lenka je imala 21, a Laza 50 godina.
Upravo razlika u godinama predsudila je da se Laza povuče, budući da je smatrao da je nedoličan i prestar za Lenku. Kako bi istrajao u svojoj odluci, Laza je otišao u manastir Krušedol, gde je boravio izvesno vreme.
Nakon toga, dobio je predlog od Lenkinog oca da se oženi Julijanom Julčom Palanački iz Sombora, što je i učinio.
Samo dva meseca nakon Lazine ženidbe, Lenka je iznenada umrla 8. novembra 1895. godine u Beču, na svoj 25. rođendan, zvanično od "tifusne groznice", mada postoje indicije i da se otrovala.
Onaj prolazniji, zemaljski, večni dom Lenke nalazi se na groblju u današnjem Srbobranu. Tu je Lenkin otac, Lazar, podigao Kapelu Svetog Georgija, u spomen na svog oca Gedeona, ali je sticajem nesrećnih okolnosti, tu još za svog života sahranio i svoju mezimicu i najmlađu ćerku Lenku.
Kapela Svetog Georgija podignuta je 1884. ima jedan toranj, duga je petnaest, a široka osam metara. Ikonostas crkve je 1885. godine uradio poznati srpski slikar Stevan Todorović.
Iznad ulaza se nalazi freska Svetog Georgija i spomen ploča sa sledećim tekstom: "1807-1881. Zadahnut verom praotaca mojih potkrepljen svetim arhijerejskim blagoslovom Vasaliana Petrovića vladike bačkog, podigoh ovaj sveti hram radi večne pravoslavne božije nad grobom nikad nezaboravljenog oca moga Gedeona Dunđerskog, nekadašnjeg skromnog zemljodelca i viteza Franc Josifovog ordena, kao i znamenje moje sinovljeve ljubavi i večne blagonaklonosti. U Sentomašu 8. septembra 1884. godine, Lazar Dunđerski, sin sa suprugom svojom Sofijom, rođenom Đorđević."
U kripti ove crkve su sahranjeni Gedeon i njegovi potomci, prvo njegova prerano umrla Lenka, pa sin Lazar, snaja Sofija, unuci Gedeon i Đorđe… ukupno 13 članova velike i moćne vojvođanske porodice Dunđerski.
Izvor: Istorijski zabavnik
